Na-wow mali ako nina Joey De Leon. Akala ko sila talaga ang kumatha ng liriko at musika ng awiting Upakan, ito pala ay "spoof" bersyon ng orihinal na kantang Dialogo(Usapan) ng Singsing. Misteryo sa akin ang pangalan ng duet na ito. Di ko magugel (google tanga!) ang impormasyon ukol sa umawit. Ang naharbat ko lang, kasama ang kantang ito sa album na "Decade of Duets" kung saan binanggit ang pangalan ng mga nag-dueto, maliban lamang sa mang-aawit na Singsing. Medyo kukunot ang noo mo at maraming maiiwan na tanong , sino ang magkatambal na mang-aawit? Mag-asawa ba sila? Parehas ba silang me wedding ring na suot? O parehas silang putol ang pala-singsingan kaya gusto nila ng Singsing?
Kung di ko pa napakinggan sa "Singing Bee" di ko malalaman. Gayunpaman , pinahanga na naman ako ng TVJ, para sa akin , ibang klase ang utak nila sa kalokohan at pagpapatawa. Usapan ang ibig sabihin ng Dialogo tas ginawa nilang Upakan. Misteryo rin kung sino ang babaeng kaduweto at kakilitian ni Joey. Si Dina Bonnevie ba ito o si Ate Shawie?
O di ba okey ang pamagat? Kung baga pagmulat mo ng iyong mga mata ay magigisnan mo na kaagad sa durungawan ng inyong tahanan ang mainam na sikat ng haring araw at dumampi sa iyong balat ang mainit na silahis nito. Tanda na bagong taon. Bagong pag-asa.
Matapos gunitain kagabi kasama ng aking mga kumpare ang sarap ng ginawa naming maliit na Ihaw-ihaw salu-salo (mini-BBQ party, bungol!) noong nakaraang unang araw ng Enero, napagpasyahan naming ulitin ito ngayong Linggo ngunit iba naman ang pulutang aming titirahin. "Healthy" ang inuman namin. Dalawang bote ng Paul Masson (red wine tanga!), manok na ibinabad sa Mama Sita's oyster sauce at iba pang sangkap na itinuro sa akin ng aking inay, pang-marinade, para ihawin habang lumalagok. "Steamed Broccoli" na may oyster sauce at binudburan ng piniritong maliliit na pirasong bawang. Fruit Salad. Natirang ube sa refrigerator noong pasko. Ilan lamang sa mga maka-kalusugang pulutan na binira namin nuong bagong taon na gusto naming ulitin mamaya.Oki ba?
Simulan ang araw ng tama.
Alas singko 'y medya ay nagising ako hindi sa alarma ng aking selepono(cellphone di ba, engot?) kundi sa atake sa pulikat sa binti. Matapos ang mga ilang minutong pamamaluktot hanggang sa mawala ang pulikat ay tumayo na ako upang maghanda sa pagdya-dyaging. Pagbaba ko ng hagdan ay sinalubong ako ng pagkawag ng buntot ng aking alagang si Moja, tanda ng pagbati ng isang magandang umaga. Medyo malamig ang likidong aking naluhuran nung aking nilandi ang aking makulit na tuta, pag-amoy ko ay ihi pala ni kupal. Pagpasok ko ng banyo ay meron akong natapakang malamig na madulas. Tae pala ng sosyal kong aso na hindi mo malaman kung maliit na kangaroo o daga. Gustuhin ko mang magalit, naiisip ko naman na kung nakakasagot lang ang aso, baka mangatwiran ng "sa banyo naman ako tumae ah , abot ko ba ang kubeta?". Oo nga naman..
Buhkit kaya?
Habang tumatakbo papuntang CCP ay marami akong napuna na ewan ko kung tama ba o maling punahin o sadyang ako lang ang nakakapansin kaya ako magtatanong ng ganito. Isa-isahin natin:
Buhkit kaya kailangan pang isigaw ng barker kung saan ang biyahe ng isang dyip samantalang
nababasa naman ng pasahero sa harap at sa gilid kung saan ang ruta. Ang tanga namang dyipney drayber, binabayaran ang barker na isinigaw lang ang mga letrang nakatatak sa kanyang dyip na tiyak namang nababasa ng mga pasahero?
Buhkit kaya ang mga drayber ngayon kahit hindi mo parahin, hihintuan ka at uulitin pa yung nakapaskil na ruta sa kanya at para bang kung makahikayat ay alam nyang sa ruta nya ka pupunta? "Ay divisoria! Divisoria ! Lika na!", habang kumakaway pa sa akin. " Taena ka? tatawid ako at magdya-dyaging sa CCP hindi sasakay!", gusto ko sanang sabihin sa manong drayber kundi lang matipuno ang katawan. Matso ba?
Buhkit kaya yung wala namang kapansanang umaakay dun sa bulag at naglalahad ng kamay nya upang mamalimos eh hindi na lang sya ang mag-trabaho at iwan yung bulag sa bahay upang makagawa ng mas kapaki-pakinabang na bagay? Mas malusog naman syang tignan at mukhang malakas pa upang makapagbanat ng buto? Dahil ba mas nakaka-awa ang bulag at mas madali ang mamalimos? Buhkit di nya na lang bulagin yung mga mata nya para sya na lang ang mamalimos? Nagbibiro lang kaya ako? Pero sa totoo lang nakaka-awa lang talaga ang iba nating kapatid kaya siguro nila nagagawa ang ganito.
Buhkit kaya yung namamalimos naman na mga bata sa loob ng dyip eh meron pang inaabot na sobre o kaya ang-pao? Tapos meron pa silang sinusulat dun sa sobre na mga katagang " Ate ,koya konteng tolong lang po pangkaen lang. Salamat po!". Bisaya kaya ang kanilang guro kaya me pagka-bisaya din ang turo sa kanila at kaya ganito ang kanilang sulat? O meron silang asignaturang bisaya o sadyang "wrong splelling" lang talaga? Nilalagay kaya nila sa sobre para pormal na parang pakimkim o para papel na pera ang ibigay? Nag-aabot kaya sila ng ang-pao para swertehin yung nagbigay o yung pinagbigyan? Bakit di na lang nila direktang ilahad ang kamay nila para mas mabilis ang abutan? Ano naman ang masasabi mo dun sa isa pang bersyon ng panlilimos kung saan pupunasan ng bahagya yung mga sapatos na hindi mo talaga mawari kung pinunasan o pinagpagan sabay lahad ng kamay na tila ba naniningil sa serbisyong kanilang ginawad? Buhkit ayaw ng tanggapan ng DSWD na kunsintihin natin ang ganitong paraan ng panlilimos samantalang parang wala naman silang nagagawa para mawala ito? Buhkit di ako kumakagat sa ganitong pakulo?
Buhkit kaya patok ang Star City tuwing pasko at bagong taon lang? Buhkit di trip ng mga pinoy na magpunta dito tuwing ordinaryong araw lang? Buhkit kaya tayo nagbabayad ng mahal sa mga "rides" dito para lamang takutin , lulain at hiluhin? Buhkit andami laging kalat sa labas ng Star City at hindi sa loob nagkakalat ng basura yung mga walang disiplina at baboy nating mga kababayan?
Buhkit andami kong tanong? Buhkit may "h" ang aking buhkit?
O sya , sound trip ka muna. Happy New Year ha? Mwah!
Me pasok ako sa trabaho nitong salubong ng Bagong Taon. Nasabi ko na lang sa sarili ko , "di bale ng me pasok sa bagong taon kesa pumasok ang bagong taon na wala ka nang papasukan".
Me bago nga palang kaibigan si Jamo , ang pangalan nya ay Moja. Kinuhanan ko sya ng larawan, dito makikita natin ang iba't-ibang talento nya sa pagtulog. Yan ang hilig nya, kumain , maglaro , mangagat at pag napagod ay matutulog. Marami akong gustong itipa sa blog ko nitong mga nakaraang araw, ngunit di ko trip tong keyboard na gamit ko , masakit sa daliri. Yung laptop ko naman ay nahiram. Pagpalit ko ng keyboard , maglalathala agad ako , pangako. Samantala, pagmasdan nyo na muna yung larawan ng aking bagong alaga, si Moja....
Sound trip tayo. Kaarawan na rin na lang ang huli nating tinalakay , kaarawan na rin ng isang magaling na mang-aawit ang ating pag-usapan. Bago pa man narinig ang mga pang-biritang boses nina Mariah Carey , Celine Dion at Whitney Houston , sumikat na ang makatanggal tonsil na boses ni Minnie Riperton. Isinilang si Minnie noong November 8, 1947. Isa sa mga sumikat niyang awit ang nais kong ibahagi dito, ang Lovin You. Eto yung minsang ipinasusubok sa ating awit na ang hirap abutin ng korus, yung may Lalala-lalah, lalala-lalah , lalalalalah-lalalala lalala-lala lapis, lampara? Sa baba yung liriko tanga. Sumabay ka na rin sa pagkanta. Nga pala , natigok si Minnie nuong ika-12 ng Hulyo 1979, ilang buwan bago ako isilang. Inabot siya ng kanser sa suso. Wag mo na itanong kung kaliwa o kanan ha? O sya, kanta na.
Lovin' you is easy cause you're beautiful Makin' love with you is all i wanna do Lovin' you is more than just a dream come true And everything that i do is out of lovin' you La la la la la la la... do do do do do
No one else can make me feel The colors that you bring Stay with me while we grow old
And we will live each day in springtime Cause lovin' you has made my life so beautiful And every day my life is filled with lovin' you
Lovin' you i see your soul come shinin' through And every time that we oooooh I'm more in love with you La la la la la la la... do do do do do
Malaki ang pasasalamat ko sa Dakilang Lumikha sa tatlumpung taong buhay na ipinagkaloob nya sa akin. At mukhang madadagdagan pa ang mga araw na yaon dahil may sampung araw na ang nakalilipas mula ng ako'y magdiwang ng aking kaarawan. Nagdiwang nga ba?
Walang nakakaalam sa aking mga magiging ka-opisina na ako ay nagdiriwang ng ika-30 taon ng araw na iyon , isinalang ako sa isang mala-"thesis defense" , alas-dos ng madaling araw. Kasama iyon sa mga bagay na dapat kong bunuin sa dalawang buwang pagsasanay sa bagong kumpanyang aking pinasukan kaya wala akong magagawa kundi sumabak. Hindi ko inaasahang , pauulitin ako ng "defense" pagkatapos kong maghirap at pagpuyatan ang aking piyesa. Kinantot ako ng kamalasan , ikanga ng aking kapatid na si Denggoy na nagdiwang ng kanyang kaarawan nung ika-12 ng Oktubre , at hindi man lang nagparamdam ang hindot (labyu parekoy, more Birthdays to cum!).
Binondyobi ng kamalasan sa mismong araw ng kaarawan.
Bihira akong makaranas ng mga ganitong kabiguan , dahil ang lahat ay aking pinaghahandaan. Kung gusto mong pumasa , mag-aral ka ! Yan ang aking adhikain simula ng mag-kolehiyo. Nag-aral naman ako, pero sadyang may mga bagay at pangyayari na hindi mo talaga kayang kontrolin.
E sadyang malakas ang kapit natin at nanatiling nanalig na hindi Niya tayo pababayaan. Nabanggit ko nga sa aking nakaraang lathala, sanay sa batukan si Jamongoloids. Magandang regalo sa araw ng aking kaarawan ang binigay sa akin ng Panginoon. Isang bagong trabahong binalutan ng pagsubok at me laso na kulay ng tagumpay. Para mas masarap nga naman ang aking pagdiriwang.
Nagsimula na ako sa totoong opisyal na trabaho nitong nakaraang linggo. Nagdiwang ako ng isang makabuluhan at napakasayang ika-tatlumpung kaarawan nung nagdaan ding linggo. Talagang malakas ang signal sa Quiapo (thank you Lord!). Salamat din sa aking kasintahan na ginugol ang araw na iyon sa pagbabantay sa akin habang natutulog at walang pag-aalinlangang nanalig sa aking kakayahan. Siya nga pala ang nakuha kong regalo nung nakaraang dalawang taon , pag-ibig. Sa aking mga kaklase sa pagsasanay na naniwala sa aking talento't nalalaman. At sa kumpanya mismo, dahil sa isang makabuluhang dalawang buwan ng pagsasanay.
Ngayon, nagtitipa ako ng lathala habang nakikinig sa awitin ng Beatles at nilalanghap ang pinaiinitang langis na may samyong lila(pot pourri oil lavender, tanga!). Nasa ibaba ang mga larawan ng aking pagdiriwang. O kelangan ko pa bang ipaliwanag yung pamagat?, kantahin mo boploks!!!
May mga kantang nakapagpapasigla at nakapagpapagising sa atin pag may mga araw na lalamya-lamya tayo. Nanunuklaw , ikanga. Mahihinuha mo sa pamagat. Sa akin , pag kailangan kong magising , kailangang magpuyat at manatiling naka-dilat ang mata , etong kanta ni Pareng Freddy ang pinakikinggan ko. Ewan ko ba, para syang energy drink sa akin , pag pinapatugtog ko sya ay talaga namang nagigising ako. Higit pa sa tama ng pinaghalong Sting at Cobra. Hindi yung kantang Anak at Magdalena ni Freddie Aguilar , tanga. Kanta ni Freddie Mercury ng bandang Queen. Bukod pa sa Bohemian Rhapsody , We are the Champions , We will Rock You at Crazy Little Thing Called Love baka isa ito sa mga hindi pa nakakadaan sa tutuli mo. Isinulat ng bandang alas 12:45 ng madaling araw, kung di ka magising wala akong paki. Basta ako mananatiling dilat habang inuulit-ulit ito. Don't Stop Me Now!
Sound trip tayo. Kaarawan na rin na lang ang huli nating tinalakay , kaarawan na rin ng isang magaling na mang-aawit ang ating pag-usapan. Bago pa man narinig ang mga pang-biritang boses nina Mariah Carey , Celine Dion at Whitney Houston , sumikat na ang makatanggal tonsil na boses ni Minnie Riperton. Isinilang si Minnie noong November 8, 1947. Isa sa mga sumikat niyang awit ang nais kong ibahagi dito, ang Lovin You. Eto yung minsang ipinasusubok sa ating awit na ang hirap abutin ng korus, yung may Lalala-lalah, lalala-lalah , lalalalalah-lalalala lalala-lala lapis, lampara? Sa baba yung liriko tanga. Sumabay ka na rin sa pagkanta. Nga pala , natigok si Minnie nuong ika-12 ng Hulyo 1979, ilang buwan bago ako isilang. Inabot siya ng kanser sa suso. Wag mo na itanong kung kaliwa o kanan ha? O sya, kanta na.
