Mga Larawan ng Aking Kaarawan

Kapag ako'y Animnapu't-Apat na Taon na

Malaki ang pasasalamat ko sa Dakilang Lumikha sa tatlumpung taong buhay na ipinagkaloob nya sa akin. At mukhang madadagdagan pa ang mga araw na yaon dahil may sampung araw na ang nakalilipas mula ng ako'y magdiwang ng aking kaarawan. Nagdiwang nga ba?

Walang nakakaalam sa aking mga magiging ka-opisina na ako ay nagdiriwang ng ika-30 taon ng araw na iyon , isinalang ako sa isang mala-"thesis defense" , alas-dos ng madaling araw. Kasama iyon sa mga bagay na dapat kong bunuin sa dalawang buwang pagsasanay sa bagong kumpanyang aking pinasukan kaya wala akong magagawa kundi sumabak. Hindi ko inaasahang , pauulitin ako ng "defense" pagkatapos kong maghirap at pagpuyatan ang aking piyesa. Kinantot ako ng kamalasan , ikanga ng aking kapatid na si Denggoy na nagdiwang ng kanyang kaarawan nung ika-12 ng Oktubre , at hindi man lang nagparamdam ang hindot (labyu parekoy, more Birthdays to cum!).

Binondyobi ng kamalasan sa mismong araw ng kaarawan.

Bihira akong makaranas ng mga ganitong kabiguan , dahil ang lahat ay aking pinaghahandaan. Kung gusto mong pumasa , mag-aral ka ! Yan ang aking adhikain simula ng mag-kolehiyo. Nag-aral naman ako, pero sadyang may mga bagay at pangyayari na hindi mo talaga kayang kontrolin.

E sadyang malakas ang kapit natin at nanatiling nanalig na hindi Niya tayo pababayaan. Nabanggit ko nga sa aking nakaraang lathala, sanay sa batukan si Jamongoloids. Magandang regalo sa araw ng aking kaarawan ang binigay sa akin ng Panginoon. Isang bagong trabahong binalutan ng pagsubok at me laso na kulay ng tagumpay. Para mas masarap nga naman ang aking pagdiriwang.

Nagsimula na ako sa totoong opisyal na trabaho nitong nakaraang linggo. Nagdiwang ako ng isang makabuluhan at napakasayang ika-tatlumpung kaarawan nung nagdaan ding linggo. Talagang malakas ang signal sa Quiapo (thank you Lord!). Salamat din sa aking kasintahan na ginugol ang araw na iyon sa pagbabantay sa akin habang natutulog at walang pag-aalinlangang nanalig sa aking kakayahan. Siya nga pala ang nakuha kong regalo nung nakaraang dalawang taon , pag-ibig. Sa aking mga kaklase sa pagsasanay na naniwala sa aking talento't nalalaman. At sa kumpanya mismo, dahil sa isang makabuluhang dalawang buwan ng pagsasanay.

Ngayon, nagtitipa ako ng lathala habang nakikinig sa awitin ng Beatles at nilalanghap ang pinaiinitang langis na may samyong lila(pot pourri oil lavender, tanga!). Nasa ibaba ang mga larawan ng aking pagdiriwang. O kelangan ko pa bang ipaliwanag yung pamagat?, kantahin mo boploks!!!

Pinaghalong Sting at Cobra.

May mga kantang nakapagpapasigla at nakapagpapagising sa atin pag may mga araw na lalamya-lamya tayo. Nanunuklaw , ikanga. Mahihinuha mo sa pamagat. Sa akin , pag kailangan kong magising , kailangang magpuyat at manatiling naka-dilat ang mata , etong kanta ni Pareng Freddy ang pinakikinggan ko. Ewan ko ba, para syang energy drink sa akin , pag pinapatugtog ko sya ay talaga namang nagigising ako. Higit pa sa tama ng pinaghalong Sting at Cobra. Hindi yung kantang Anak at Magdalena ni Freddie Aguilar , tanga. Kanta ni Freddie Mercury ng bandang Queen. Bukod pa sa Bohemian Rhapsody , We are the Champions , We will Rock You at Crazy Little Thing Called Love baka isa ito sa mga hindi pa nakakadaan sa tutuli mo. Isinulat ng bandang alas 12:45 ng madaling araw, kung di ka magising wala akong paki. Basta ako mananatiling dilat habang inuulit-ulit ito. Don't Stop Me Now!

Blog ng isang "nakainom"

Pag tinatanong ang isang taong nakabangga , nakasagasa habang nagmamaneho. "lasing ka ba?" , ang karaniwang tugon, nakainom lang po....

Wala pa yatang blogger na lantarang sinabi to, kung meron man , pakiramdam ko , ako lang ang opisyal na magsasabi nito. Magba-blog ako, pero nakainom ako.

Paumanhin sa mga buwanang bumibisita ng aking blog, pero papapngalanan ko kayong , mga "buwanang dumadalaw". Medyo senglot ako ngayon. Pagtapos kong manalangin , di pa rin ako inaantok. Nakatuwaan ko lang ilathala yung mga di pangkaraniwang mga seremonyas ng iba't-ibang mga tao para lang makatulog...

Ako, pagkaraan ng pukinang-inang Ondoy na lumikha ng hanggang dibdib na taas na baha, di ko na makita yong Vicks ko na kailangan kong singhotin para antukin ako. Pagtapos kong ipahid sa aking kamay , para itong rugby na kailangan kong singhutin tas babahin ako ng mga tatlo hanggang apat na beses bago ako antukin. Dahil halos isang linggo akong di naka-singhot nito , record breaking na pitong bahin ang nagawa ko , sa mga sandaling isinusulat ko itong lathalang ito, aantukin na ko.

Matibay yung isang matandang taga-looban , ikikiskis sa buhangin yung paa para lang antukin.

Si Tohcap naman, isang kumpare. Me ika-apat na bahagi ng isang kulambo para kiskisan ng kanyang paa, upang makatulog. Weird e no?

Si pareng Rico , babasain ng bahagya yung kumot tas itatalukbong tas tatapatan ng electric fan para antukin. Cool eh no?

Si Jason , yung bata na kapit-bahay namin nung nakikitira pa ko sa aking tiyuhin. Kailangang nakahawak sa utong, kahit na anong klaseng utong , brownish , pinkish (yum!) , blackish (ewe!), para antukin. Tigas ng utong eh no?

Yung kumpare ng Erpat ko, maruming unan at kumot para antukin sa pagtulog ang kailangan. Isipin mo , sabi niya, 3 taon ng walang labahan yung unan at lumot este kumot na gamit nya sa pagtulog. Buti di nababasag?

Wala ng titindi pa sa asawa ng kapatid ko. Magkakape bago o para makatulog???

Wish ko lang meron akong makasalamuha na gustong bumatak ng shabu para antukin lang. Tangina , di ako aantukin nun.

Meron daw nagpaparaos muna para makatulog......

O sya, tulog na ko....

Black Boys Outing

Sa wakas natuloy din ang pinaka-aasam na outing ng Black Boys pagkaraan ng mahabang taon. Mga kababata ko sa kahabaan ng Arellano, mababait kami dati. Libangan na namin ang manggulpi at maghasik ng takot nung kami ay mga tinedyer pa. Pero ngayong halos lahat ay mga tatay na , di na tulad ng dati ang aming kakulitan. Yung iba , ibang level na , ehehehehe. Ginanap noong Agosto 13, 2009 sa Morong, Bataan. Absent si Ragie(SLN), si Eddie Boy , Holdap at si Choky Boy.

Hanapin nyo ko dun sa mga labas ang pwet, ang makapagturo mananalo ng isang iPod touch.

Paalam Presidente Cory...

Mga larawan kasama ng aking mga kaibigan habang idinaraan ang labi ng dating Pangulong Corazon Aquino sa kahabaan ng Quirino Highway. Idolo ng demokrasya sa ating bansa . Paalam Tita Cory....

Cool Change

Oo, walang naganap na heksena sa Pampanga. Nitong mga nagdaang Linggo ay naging napakagulo ng isip ko. Mas magulo pa sa buhok mo sa ibaba , bulbol! May natanggap akong elektronikong liham mula sa isang kumpanya na gumagawa ng anti-virus. Job offer daw.

"Tatanggapin ko ba ?" tanong ko sa sarili ko.

"Mag-pray ka Bhabe" payo naman ng aking mahal na kasintahan upang si Lord ang magbigay liwanag sa aking isipan.

Ganun nga ang aking ginawa.

Ipinagdasal ko na sana ay bigyan ako ng tanda , kung lilisanin ko na nga ang kumpanyang matagal ko ng pinaglingkuran , minahal at pinagpuputahan. Me ganon?

Ala-sais ng gabi. Lulan ako ng FX. Bandang likuran. Nakatanaw sa bintana. Magulo pa rin ang isip at di pa rin makapagpasya....

If there's one thing in my life that's missing.

It's the time I spend alone
Sailing on the cool and bright clear waters

There's lots of those friendly people
Showin me ways to go

And I never want to lose your inspiration

Kinilabutan ako ng bahagya sa intro pa lang ng tugtog sa loob ng FX. Naramdaman kong nagtayuan yung balahibo ko, hindi dahil sa lamig kundi dahil sa kanta.

Time for
a cool change...
I know that it's time
for a cool change
Now that my life
is so pre-arranged
I know that it's time
for a cool change

Tama yung kanta. Kailangan ko ng pagbabago. Naisip ko na wala na rin namang maganda pang mangyayari sa kasalukuyan kong trabaho. Tinimbang ko ang sitwasyon. Mahirap ang training sa ibang kumpanya. May natatanggal pa nga raw habang nagsasanay. Andami raw aaralin, laging me eksamin. Kakayod ka daw maigi araw-araw.

"O e ano naman ngayon?" sagot naman ng isa pang bahagi ng aking isip na akala mo ay may pangalawang taong nagbubulong sa akin ng payo.

"Meron pa bang hihirap sa mga dinaanan mo nung mga panahong nag-susunog ka ng kilay habang nagpuputa ka sa isang kumpanya ng pizza?" Idagdag mo pa ang ibang hirap na napagdaanan mo, dagdag kong bulong.

Well I've never been romantic
And sometimes I don't care
I know it may sound selfish
But let me breathe the air.....

Wala na nga pala akong dapat pang ikatakot sa dami ng hirap na napagdaanan ko. Parang panibagong pagsubok lang ito na matagal ko ng niyayakap at dinidilaan. Kung kinaya naman ng iba , kakayanin ko rin kahit me dagdag pang pabigat. Sanay naman tayo sa kutusan.

Kailangan ko na rin talagang kumilos para may bagong oportunidad akong kabakahin. Matagal na din akong nagsilbi sa Concentrix. Me nagbago naman , nadagdagan yung monitor na gamit ko. Dating isang CRT monitor, ngayo'y tatlong magkakadikit na LCD flat-screen HP monitor. Wow!

Pero ganun pa din ang posisyon at sweldo.

Andami ko pang kaibigan sa kumpanya. Pero lilipat lang naman ako ng building sa bago kong trabaho. Magtatama pa rin ang aming mga mata at magkakabungguan ng balikat. Pwede rin silang sumunod duon sa akin. Meron nga lang mga bagong pagsubok , karagdagang oportunidad , bagong kakasamahin, at bagong pag-asa na may pag-unlad na magaganap hindi lang sa aking katauhan kundi sa aking matututunan sa bagong kumpanya.

Nag-reply ako dun sa liham na galing sa HR Manager. Labing-limang minuto ko ding tinitigan yung kontrata bago ko pirmahan. Nagpasa na ako ng resignation kinabukasan. Wala nga pala talaga akong dapat katakutan dahil may Diyos na nagmamahal lagi sa akin. Isang tanda lang ang hiningi ko sa kanya, ngunit dalawang salita pa ang binigay niya. Hindi ukol sa trabaho ang buong kanta, pero yung dalawang salita ay sapat na para malaman ko kung anong dapat kong gawin. Cool Change.