Hindi nagtatapos sa mga litrato noong ika-apat na baitang ang bumaha sa facebook. Marami pang mga nagsulputang lumang litrato. At lahat sila ay talagang nakakatuwa at nagbabalik ng sayang dulot noong ako ay supot pa. Eto yung mga panahong de-ikot pa ang mga kamera at hanggang 24 shots lang. Di tulad ngayon na kahit lahat ng pagtutuwad-tuwad ang gawin mo sa harap ng digicam, di ito mauubusan.
Ang pagpapalitan ng litrato ay hindi lamang humantong sa muling pagkikita-kita sa facebook. Nauwi ito sa isang personal na pagkikita-kita na ginanap sa CCP. Kung ihahalintulad ito sa isa pang grupo ng mga ka-batch din mula sa pribadong eskwelahan na nagkita-kita rin sa naturang lugar, marami sa amin ang absent ngunit bakas ang mas masaya at walang halong erehan na pagkikita-kita. Di ko mailalarawan ang saya. Hindi ako nagsisisi na pinilit kong bumangon kahit pagod pa ang aking katawan dulot ng magdamag na trabaho.
Malalaki na nga kami. Ang mga dating supot ay pawang mga tatay na. Ang mga walang muwang na kaklaseng babae ay may mga anak na rin. Ako, na dating di nawawala sa unahang pila dahil sa pangalawa o dili kaya ay pangatlo sa pinaka-maliit na estudyante, ngayo'y tila pinaka-malaki pa ata sa lahat ng dumalo.
Di rin nakaligtas sa usapan ang mga nakakatawang pangyayari noong kami ay nag-aaral pa. Pati yung bagong apartelle/motel na itinayo sa harapan ng aming eskwelahan ay napagbalingan. Talagang malalaki na nga kami.
Oo malalaki na nga kami. Ang dating hawak ay lapis at papel , ngayo'y bote ng red-horse at sigarilyo na. Nang magkaroon ng munting palaro , ang hep-hep hooray ay ginawang pek-pek burat! O di ba masaya? At ako pa ang tinanghal na nagwagi sa palarong ito, tumanggap ng Giorgio Armani na pabango bilang gantimpala. Palatandaan na kapag kabastusan, kampeon ang inyong abang-lingkod ehehehe.
Ika-nga ni Gary Valenciano, sana'y maulit muli. Mabuhay kayo, mga naging kaklase ko at ka-batch sa Mababang Paaralan ng Epifanio delos Santos. I lab yu ol !
