Sunday, June 18, 2006

Used to Be

Isang kaibigang bakla ang may paborito ng awit na'to , napaka-makahulugan ng bawat linya at karaniwang maririnig lang sa mga pang-senting istasyon gaya ng 96.3 . Ganda ng pagkaka-bira ng kantahin 'to minsan ni Gary V. sa isang pang-lingguhang palatuntunan sa telebisyon. Ka-duet dito ni Stevie Wonder si Charlene , ang umawit ng "I've Never been to me" . Pakialam ko kung di mo alam.......
Title: Used to be
Artist: Stevie Wonder & Charlene
Superman was killed in Dallas
There's no love left in the palace
Someone took the Beatles' lead guitar
Have another Chivas Regal
You're 12 years old and sex is legal
Your parents don't know where or who you are
Used to be the hero of the ballgame
Took the time to shake the loser's hand
Used to be that failure only meant you didn't try
In a world where people gave a damn
Great big wars in little places
Look at all those frightened faces
But don't come here, we just don't have the room
Love thy neighbours wife and daughter
Cleanse your life with Holy water
We don't need to bathe, we've got perfume
Used to be a knight in shining armour
Didn't have to own a shiny car
Dignity and courage were the measure of a man
Not the drugs he needs to hide the scar
Can your teacher read, does your preacher pray
Does your president have soul
Have you heard a real good ethnic joke today
Mama took to speed and daddy ran away
But you mustn't lose control
Let's cut the class, I got some grass
The kids are wild we just can't tame 'em
Do we have the right to blame them
We fed them all our indecisions
We wrecked their minds with television
But what the hell, they're too young to feel pain
But I believe that love can save tomorrow
Believe the truth can make us free
Someone tried to say it, then we nailed Him to a cross
I guess it's still the way it used to be

Bakit kaya Mongoloids ???

-------------------------->>Mongoloids with Cookie Chua , itaas mo!!!


Bakit kaya walang nagtatanong kung bakit jamongoloids ang pangalan ng site ko? Marahil normal na sa'kin ang pagiging abnormal kaya wala ng nagtataka. Hindi nila alam na ang lahat ay may pinag-ugatan. Ang mongoloids ay pangalan ng isang grupo sa PLM (hindi to Pamantasan sa Likod ng Mapua huh? tang ina nyo !) Opo , meron pong mga abnormal na nakapagtapos ng lihim sa unibersidad na pinapalakad ng buwis ng mga ManileƱo. Nabuhay ang mongoloids nung second year college kami. Nahihirapan kaming maghanap ng ngalan ng grupo sa programming. Mga advanced at hi-tech ang mga pangalan ng ibang grupo na nagpasa. Di ko lang matandaan kung sino yung ugali ng sabihing "Uhm! Mongoloids" sabay batok , imbes na sabihing tanga yung kausap. Kaya napag-kasunduang ito na lang ang maging opisyal na pangalan ng grupo. Hindi maiwasan ng aming propesora ang matawa ng basahin nya isa-isa ang mga pangalan at miyembro ng grupo. Dilaw ang kulay ng pahina ng aking blogs dahil eto rin ang kulay ng diskette na gamit namin. Wag mo ng itanong kung bakit naman may berdeng kulay ha? Kabaligtaran ng pagiging special child ang ginawa nang mga mongoloids nung nasa kolehiyo. Kung isa ka sa mga saksi, baka pangarapin mong magka-anak ng isang mongoloids balang-araw. Hanggang ngayon ay eto pa rin ang tawagan sa aming grupo. Kung papalarin, baka ang Mongoloids Inc., ang tumapat sa Microsoft Inc., sa mga nalalapit na panahon. (Sabay kanta ng , "pangarap ka na lang ba o magiging katotohanan pa.....").

Araw ng kamatayan ni Erpats nung June 12 ,10:00 AM. Hindi ako nakapunta ng sementeryo o naka-inom para magpaka-senti pero nakapagsimba naman ako para ma-ipagdasal sya. May mga bagay talagang napaka-hirap kalimutan , napakalinaw pa ng mga malungkot na senaryo na alak lang ang pwedeng bumura para pansamantala mong makalimutan. Naalala ko na ang mga mongoloids din ang nagpalakas ng loob ko nung ayaw ko ng ipagpatuloy ang pag-aaral kasi para sa'kin wala ng silbi, dahil pumanaw na yung taong nagbibigay sa'kin ng inspirasyon para magpursige at makatapos ng pag-aaral kahit sobrang hirap. Buti naliwanagan ako na ang lahat ng tao ay lumilisan sa mundo, ang Diyos ay may dahilan kung bakit nya kinukuha ang isang tao sa buhay mo. Tignan mo tatay mo, mamamatay din.....

Saturday, June 03, 2006

Presko pala sa Cubao

Sa wakas , natuloy din ang pinakaaabangang Team Bonding ng Esca. Para akong batang sabik sa tubig , minamadali ko pa si JP sa call nya , may dagdag pang mura kse kanina pang umaga nagsialisan yung mga GY peeps , naiwan kami kase nga alas-9 pa ang labas nitong si kupal, nakuha pang um-attend ng training pagkatapos ng shift. Antibay talaga...

Bitbit ang isang mapa , tumulak na kami papuntang Bulacan. Pagdating namin dun mukhang iba na ang simoy ng hangin , puro mga kastilaloy na yung mga mama (namumula tanga!). Nakaka-dalawang bote na pala ng tres cepas. Nakatatlong lagok pa ko ng alak , at medyo biting nakipagtampisaw sa tubig. Sabihin na nating hindi ako naka-quota sa 3 shot na binigay sa'kin, pinagod ko ang aking sarili sa paglangoy at pasaglit-saglit na pagkanta ng videoke. Habang malapit na ang oras para bumalik sa opisina ang iba ( ala talagang social life ang taga-call center , wawa!) may naglabas ng 2 long neck ng tequila. Hindi ako natuwa. Una, akala ko isa pang tres cepas o kaya'y beer ang ilalatag. Pangalawa, mukhang kokonti lang kaming bubuno ng mga alak na yun. Pangatlo , hindi ata ako praktisado sa brand na yun.
" Pambabae naman yang tequila eh! " sabi ni Jhune.
"O pang -babae naman pala eh ," naisip ko, "kaya ko 'to"
Masyado ata akong nalibang, inabot kami ng gabi sa inuman. Ang pinaka-mabigat , nagbanlaw pa ng red horse. Matagal ko ng alam na kapag nagbanlaw ako ng beer , ku-quota ako. Dahil masaya sige lang. Di ko sukat akalaing o-over quota ako.
"Pre sa'min ka na matulog" alok sa'kin ni Jhune.
"De ! sa'min na ko uuwi" ang yabang ko pa.
"Pre magbuhos ka kaya muna ?" sabi naman sa'kin ni Gerald.
"Di na, kaya kong umuwi" sabay ngiti kay Sipura rank #1 (ehehehehe).

Binaybay namin ang Bulacan, pauwi papuntang Edsa sakay ng isang bus. Sa bus nakatulog ako. Bandang kalagitnaan ng biyahe........... "Susuka ako!" bulong ko sa sarili ko. Pag sumuka ako sa bus nakakahiya. Sa kanan ko ay may mga tao , ganun din sa likuran. Sa kaliwa ko si Gerald, natutulog ata. "Sukahan ko kaya?, wag " Pag sa bintana naman ako ng bus sumuka , baka naman maputol ang ulo ko? Parang nakangiti naman ang bibig nung bag ko ng aking tignan....nag-aalok ng tulong . Kailangan ko pa bang ikwento ang detalye?

Alas -10 (daw) ng gabi kami nakarating ng Edsa-Cubao. Muli na naman akong niyaya ni Jhune na sa kanila na ko matulog.
"Uuwi na ko!" sabay talikod sa mag-asawa at kay Gerald na hindi man lang nagpapaalam. Naka-sampung hakbang lang ata ako, habang nagiisip kung sasakay ng Bus papuntang Baclaran o magta-taxi diretso pauwi. Naisip kong magpahinga muna sa tabi ng poste ng Jollibee. Pag-upo ko sa isang baitang ng hagdan, napakalamig ng simoy ng air-con na lumalabas kada magbubukas ang pintuan ng Jollibee. Nakangiti na naman yung bag ko sa akin! Hiniga ko yung bag ko at ginawang unan. Para kong nanggaling sa napakalayong paglalakbay, hindi ko na napigilan pang pumikit, sobrang pagod.
"Boss....boss... yung cap mo!" sabay abot ng mama sa'kin nung bago kong sumbrero.
"Nasa paradahan na pala ako ng sasakyan nakahiga", sabi ko sa sarili ko. Ansarap talagang matulog. Sabay balik ako sa dati kong pwesto.


Ilang oras pa , pagmulat ng mata ko. Nakita ko, "7-11 ....ano to?"
"Huh? wala pa ko sa bahay? Cellphone ko?" napabalikwas na ko sabay dukot ng cellphone ko sa aking bulsa. Nandun pa.
Pinakiramdaman ko ang aking sarili. Hindi pa naman ako hubo't-hubad. Nakasabit pa rin ang aking salamin at sumbrero.
"3:58 AM Tang-ina kailangan ko ng umuwi!"
Mahilo-hilo pa kong tumawid ng kalsada papuntang 7-11, bumili ako ng gatorade , gaya ng dati yung swerteng kulay ang kinuha ko, dilaw.
" Ahhhhhh, thirst quenching!!"
Siguradong pang-commercial yung ginawa kong pag-inom , dire-diretso walang hingahan.
"P120 na lang pala ang natitira kong pera, di na ko makakapag-taxi nito, " habang nakatingin ako sa aking pitaka.
"kung mahal ako ng Diyos makakapag-withdraw pa ko, " sabay lakad pakanan sa Metrobank.
Mukhang sineswerte pa rin ako , nakapag-withdraw pa ko ng pera. Naupo muna akong muli sa tabi ng ATM. Sumuka ko ulit. Kung tinapat ko yung bote ng gatorade sa bibig ko , malamang pwede mo pang takpan at ibenta ulit. Dahil sinuka ko lahat ng ininom ko. Napaupo na naman ako sa tabi ng ATM , napasandig, pipikit na naman sana ako, malamig din dun eh. Presko talaga sa Cubao at wala pang lamok huh? Pero pinilit ko ng tumayo at hinabol yung isang taxi na dumaan. Ang ending , nakauwi din ako sa amin.

Kinaumagahan.......................
"Bakit puno ng suka yung bag mo? " tanong ng nanay ko, habang nakahiga pa ko.
" Tang ina kasi yung kasama ko sa trabaho , sinukahan! " sabi ko, sabay pikit ulit ng mata habang ninanamnam ang lamig ng higaan , parang Cubao.....presko walang lamok.