Cutting Classes

Wala pong dugong medicloreans (dugong Jedi bobo!) yung babae sa ating larawan , parang sobrang ganda lang nang mata nya kaya trip kong ipost, kasama sya sa 100 best picture ng Nat Geo , nakilala sya bilang "Afghan Girl" , pagkalipas ng 17 taon , pinilit syang hanapin ng kumuha sa kanya ng larawan , hindi ko sinama yung bago nyang kuha dahil makikita lang natin yung hindi magandang epekto ng digmaan sa ating mga pagmumukha. Tignan mo ang sarili mo sa salamin , baka masyado ka ng subsob sa trabaho , tumatanda din ang mukha natin sa sobrang pag-iisip, para tayong dumadaan sa giyera araw-araw. Dati kang kamukha ng afghan girl paglipas ng panahon magulat ka mukha ka ng taliban girl , ehehehe.........

Mahirap talagang magpalaki ng tiyanak. Kung lagi kang dumadaan ng site na to , malamang nabasa mo yung tungkol sa mga tiyanak. Nagulat ako minsan ng makita ko ang isa sa aking mga pamangkin , may dalang putol na kahoy , pulang cartolina , isang bond paper , pambabaeng gunting na hiniram (kulay pink at parang tenga ng kuneho yung hawakan) at isang malaking mangkok. Tinanong ko kung anong gagawin nya , pinagagawa pala siya ng logo ng Araullo na nagdiwang ng ika-100 anibersaryo http://beta.inq7.net/opinion/index.php?index=2&story_id=78752&col=61, bigla kong naalala ang sarili ko nung bata pa ako, mahilig akong mag-drawing pero ala akong mga gamit. Tinuping papel ang gamit kong ruler , tutupiin ko naman yung papel tsaka didilaan para putulin , siguro kung may samurai, yun ang gagamitin ko. Laway din ang pambura ko dati , pag walang pantasa , ikikiskis mo ng mabilis yung lapis sa isang papel o kaya sa magaspang na bato, pero walang lalabas na genie , matulis na lapis lang. Pag medyo matibay-tibay ang ngipin mo, ngatngatin pwede din. Kanin naman yung pandikit ko dati , nakuha ko tong ideya na to sa mga adik na nagbabalot ng marijuana sa lugar namin.

Nung sumahod ako, binili ko ng gamit si kupal. Protractor , triangle , gunting , cutter , glue, compass , lapis , pangkulay etc. Minsan gumising ako galing sa 12 oras na pagkakahimlay sa aking higaan , sinabihan ako ni Mother na kausapin ang aking pamangkin. Hindi daw niya nakikitang gumagawa ng assignment, hindi nakikinig sa Nanay nya , sa ate nya at sa kanya. Sa itsura ko pag bagong gising , sabog ang buhok at mapulang mga mata na may panis na laway pa , hindi pa kaya siya matatakot sa akin at makikinig? Pinatawag ko at tinanong ko,

Jamo: Gumagawa ka ba ng assignment?
Tiyanak: Opo , pag vacant ginagawa ko ( wow , ambait "opo")
Jamo: Bakit ang aga mong umuwi nung nakaraan?
Tiyanak: Maaga kaming pinauwi eh!
Jamo: Patingin nga ng notebook mo.
(Umakyat at binitbit ang note book, sabay abot ng isang notebook)
Jamo: Lahat , titignan ko lahat.
Pagbuklat ko ng mga notebook , merong something in common , lahat may date ng June 14 ang huling sulat eh June 28 na. Napuna ko rin ang class schedule nya , mula 9:45 AM hanggang 7:00 PM ang pasok.
Jamo: Sabi mo ginagawa mo tuwing vacant , eh alas 12:00 ang vacant mo , papaano mo ginagawa yung mga assignment mo bago mag-vacant?
( Nagkutkot na ng kuko ang kupal , sabay yuko.)
Jamo: Bakit ang aga mong umuwi lagi , alas-singko pa lang nakakasalubong na kita pag pumapasok ako , eh hanggang alas -7 ka di ba?
Tiyanak: Kase sabi nila 'cutting classes' daw ako .
Jamo: Bakit di ka pumapasok ?
Tiyanak: Kase ala akong assignment.
Jamo: Ano bang pinapa-assignment sa yo?
Tiyanak: Lagyan daw nung cover yung notebook , pag ala akong assignment di na'ko pumapasok.

Andami nya pang mga dinahilan , na hindi rin nakalusot sa tindi ng aking "tactical interrogation" dito na naubos yung pasensya ko , lahat ng notebook nya nahampas ko sa ulo nya , siguro mga 12 subjects din yun , swerte nya ala pang binibigay na libro. Ang mga sumunod na eksena ay hindi ko na pwedeng ilathala dahil pwede na itong gamiting ebidensya para sa child abuse . Sa kabuuan , niloloko kami ng tiyanak na to , hindi na nga matuturing na tiyanak dahil hayskul na, nakakalungkot isipin na hindi pinahahalagahan ang pinagpapaguran ng mga taong nagpapa-aral sa kanya , kung tutuusin hindi ko na sya responsibilidad dahil hindi ko naman siya anak , hindi rin naman ako tinulungan ng ina nya nung mga panahong nginangatngat ko yung lapis para makatapos. Kinuha ko yung iskedyul nya pati pangalan ng mga titser nya, minsan bubulagain ko sa Araullo , titignan ko kung pumapasok nga. Pag hindi , pagugulungin ko mula ikaapat na palapag, tignan ko lang kung di pa 'to magtanda.

Used to Be

Isang kaibigang bakla ang may paborito ng awit na'to , napaka-makahulugan ng bawat linya at karaniwang maririnig lang sa mga pang-senting istasyon gaya ng 96.3 . Ganda ng pagkaka-bira ng kantahin 'to minsan ni Gary V. sa isang pang-lingguhang palatuntunan sa telebisyon. Ka-duet dito ni Stevie Wonder si Charlene , ang umawit ng "I've Never been to me" . Pakialam ko kung di mo alam.......

Title: Used to be
Artist: Stevie Wonder & Charlene

Superman was killed in Dallas
There's no love left in the palace
Someone took the Beatles' lead guitar

Have another Chivas Regal
You're 12 years old and sex is legal
Your parents don't know where or who you are

Used to be the hero of the ballgame
Took the time to shake the loser's hand
Used to be that failure only meant you didn't try
In a world where people gave a damn

Great big wars in little places
Look at all those frightened faces
But don't come here, we just don't have the room

Love thy neighbours wife and daughter
Cleanse your life with Holy water
We don't need to bathe, we've got perfume

Used to be a knight in shining armour
Didn't have to own a shiny car
Dignity and courage were the measure of a man
Not the drugs he needs to hide the scar

Can your teacher read, does your preacher pray
Does your president have soul
Have you heard a real good ethnic joke today

Mama took to speed and daddy ran away
But you mustn't lose control
Let's cut the class, I got some grass
The kids are wild we just can't tame 'em
Do we have the right to blame them

We fed them all our indecisions
We wrecked their minds with television
But what the hell, they're too young to feel pain

But I believe that love can save tomorrow
Believe the truth can make us free
Someone tried to say it, then we nailed Him to a cross
I guess it's still the way it used to be

Bakit kaya Mongoloids ???

-------------------------->>Mongoloids with Cookie Chua , itaas mo!!!

Bakit kaya walang nagtatanong kung bakit jamongoloids ang pangalan ng site ko? Marahil normal na sa'kin ang pagiging abnormal kaya wala ng nagtataka. Hindi nila alam na ang lahat ay may pinag-ugatan. Ang mongoloids ay pangalan ng isang grupo sa PLM (hindi to Pamantasan sa Likod ng Mapua huh? tang ina nyo !) Opo , meron pong mga abnormal na nakapagtapos ng lihim sa unibersidad na pinapalakad ng buwis ng mga Manileño. Nabuhay ang mongoloids nung second year college kami. Nahihirapan kaming maghanap ng ngalan ng grupo sa programming. Mga advanced at hi-tech ang mga pangalan ng ibang grupo na nagpasa. Di ko lang matandaan kung sino yung ugali ng sabihing "Uhm! Mongoloids" sabay batok , imbes na sabihing tanga yung kausap. Kaya napag-kasunduang ito na lang ang maging opisyal na pangalan ng grupo. Hindi maiwasan ng aming propesora ang matawa ng basahin nya isa-isa ang mga pangalan at miyembro ng grupo. Dilaw ang kulay ng pahina ng aking blogs dahil eto rin ang kulay ng diskette na gamit namin. Wag mo ng itanong kung bakit naman may berdeng kulay ha? Kabaligtaran ng pagiging special child ang ginawa nang mga mongoloids nung nasa kolehiyo. Kung isa ka sa mga saksi, baka pangarapin mong magka-anak ng isang mongoloids balang-araw. Hanggang ngayon ay eto pa rin ang tawagan sa aming grupo. Kung papalarin, baka ang Mongoloids Inc., ang tumapat sa Microsoft Inc., sa mga nalalapit na panahon. (Sabay kanta ng , "pangarap ka na lang ba o magiging katotohanan pa.....").

Araw ng kamatayan ni Erpats nung June 12 ,10:00 AM. Hindi ako nakapunta ng sementeryo o naka-inom para magpaka-senti pero nakapagsimba naman ako para ma-ipagdasal sya. May mga bagay talagang napaka-hirap kalimutan , napakalinaw pa ng mga malungkot na senaryo na alak lang ang pwedeng bumura para pansamantala mong makalimutan. Naalala ko na ang mga mongoloids din ang nagpalakas ng loob ko nung ayaw ko ng ipagpatuloy ang pag-aaral kasi para sa'kin wala ng silbi, dahil pumanaw na yung taong nagbibigay sa'kin ng inspirasyon para magpursige at makatapos ng pag-aaral kahit sobrang hirap. Buti naliwanagan ako na ang lahat ng tao ay lumilisan sa mundo, ang Diyos ay may dahilan kung bakit nya kinukuha ang isang tao sa buhay mo. Tignan mo tatay mo, mamamatay din.....

Presko pala sa Cubao

Sa wakas , natuloy din ang pinakaaabangang Team Bonding ng Esca. Para akong batang sabik sa tubig , minamadali ko pa si JP sa call nya , may dagdag pang mura kse kanina pang umaga nagsialisan yung mga GY peeps , naiwan kami kase nga alas-9 pa ang labas nitong si kupal, nakuha pang um-attend ng training pagkatapos ng shift. Antibay talaga...

Bitbit ang isang mapa , tumulak na kami papuntang Bulacan. Pagdating namin dun mukhang iba na ang simoy ng hangin , puro mga kastilaloy na yung mga mama (namumula tanga!). Nakaka-dalawang bote na pala ng tres cepas. Nakatatlong lagok pa ko ng alak , at medyo biting nakipagtampisaw sa tubig. Sabihin na nating hindi ako naka-quota sa 3 shot na binigay sa'kin, pinagod ko ang aking sarili sa paglangoy at pasaglit-saglit na pagkanta ng videoke. Habang malapit na ang oras para bumalik sa opisina ang iba ( ala talagang social life ang taga-call center , wawa!) may naglabas ng 2 long neck ng tequila. Hindi ako natuwa. Una, akala ko isa pang tres cepas o kaya'y beer ang ilalatag. Pangalawa, mukhang kokonti lang kaming bubuno ng mga alak na yun. Pangatlo , hindi ata ako praktisado sa brand na yun.
" Pambabae naman yang tequila eh! " sabi ni Jhune.
"O pang -babae naman pala eh ," naisip ko, "kaya ko 'to"
Masyado ata akong nalibang, inabot kami ng gabi sa inuman. Ang pinaka-mabigat , nagbanlaw pa ng red horse. Matagal ko ng alam na kapag nagbanlaw ako ng beer , ku-quota ako. Dahil masaya sige lang. Di ko sukat akalaing o-over quota ako.
"Pre sa'min ka na matulog" alok sa'kin ni Jhune.
"De ! sa'min na ko uuwi" ang yabang ko pa.
"Pre magbuhos ka kaya muna ?" sabi naman sa'kin ni Gerald.
"Di na, kaya kong umuwi" sabay ngiti kay Sipura rank #1 (ehehehehe).

Binaybay namin ang Bulacan, pauwi papuntang Edsa sakay ng isang bus. Sa bus nakatulog ako. Bandang kalagitnaan ng biyahe........... "Susuka ako!" bulong ko sa sarili ko. Pag sumuka ako sa bus nakakahiya. Sa kanan ko ay may mga tao , ganun din sa likuran. Sa kaliwa ko si Gerald, natutulog ata. "Sukahan ko kaya?, wag " Pag sa bintana naman ako ng bus sumuka , baka naman maputol ang ulo ko? Parang nakangiti naman ang bibig nung bag ko ng aking tignan....nag-aalok ng tulong . Kailangan ko pa bang ikwento ang detalye?

Alas -10 (daw) ng gabi kami nakarating ng Edsa-Cubao. Muli na naman akong niyaya ni Jhune na sa kanila na ko matulog.
"Uuwi na ko!" sabay talikod sa mag-asawa at kay Gerald na hindi man lang nagpapaalam. Naka-sampung hakbang lang ata ako, habang nagiisip kung sasakay ng Bus papuntang Baclaran o magta-taxi diretso pauwi. Naisip kong magpahinga muna sa tabi ng poste ng Jollibee. Pag-upo ko sa isang baitang ng hagdan, napakalamig ng simoy ng air-con na lumalabas kada magbubukas ang pintuan ng Jollibee. Nakangiti na naman yung bag ko sa akin! Hiniga ko yung bag ko at ginawang unan. Para kong nanggaling sa napakalayong paglalakbay, hindi ko na napigilan pang pumikit, sobrang pagod.
"Boss....boss... yung cap mo!" sabay abot ng mama sa'kin nung bago kong sumbrero.
"Nasa paradahan na pala ako ng sasakyan nakahiga", sabi ko sa sarili ko. Ansarap talagang matulog. Sabay balik ako sa dati kong pwesto.


Ilang oras pa , pagmulat ng mata ko. Nakita ko, "7-11 ....ano to?"
"Huh? wala pa ko sa bahay? Cellphone ko?" napabalikwas na ko sabay dukot ng cellphone ko sa aking bulsa. Nandun pa.
Pinakiramdaman ko ang aking sarili. Hindi pa naman ako hubo't-hubad. Nakasabit pa rin ang aking salamin at sumbrero.
"3:58 AM Tang-ina kailangan ko ng umuwi!"
Mahilo-hilo pa kong tumawid ng kalsada papuntang 7-11, bumili ako ng gatorade , gaya ng dati yung swerteng kulay ang kinuha ko, dilaw.
" Ahhhhhh, thirst quenching!!"
Siguradong pang-commercial yung ginawa kong pag-inom , dire-diretso walang hingahan.
"P120 na lang pala ang natitira kong pera, di na ko makakapag-taxi nito, " habang nakatingin ako sa aking pitaka.
"kung mahal ako ng Diyos makakapag-withdraw pa ko, " sabay lakad pakanan sa Metrobank.
Mukhang sineswerte pa rin ako , nakapag-withdraw pa ko ng pera. Naupo muna akong muli sa tabi ng ATM. Sumuka ko ulit. Kung tinapat ko yung bote ng gatorade sa bibig ko , malamang pwede mo pang takpan at ibenta ulit. Dahil sinuka ko lahat ng ininom ko. Napaupo na naman ako sa tabi ng ATM , napasandig, pipikit na naman sana ako, malamig din dun eh. Presko talaga sa Cubao at wala pang lamok huh? Pero pinilit ko ng tumayo at hinabol yung isang taxi na dumaan. Ang ending , nakauwi din ako sa amin.

Kinaumagahan.......................
"Bakit puno ng suka yung bag mo? " tanong ng nanay ko, habang nakahiga pa ko.
" Tang ina kasi yung kasama ko sa trabaho , sinukahan! " sabi ko, sabay pikit ulit ng mata habang ninanamnam ang lamig ng higaan , parang Cubao.....presko walang lamok.

Sobrang Liwanag

"Si Boging to , punta ka sa San Isidro church bukas. Ginawa kitang Ninong ng anak ko". Akala ko death threat yung natanggap kong text . Hindi ko sukat akalaing manggagaling ang imbitasyon sa pinakatahimik at pinakaseryoso kong pinsan . Naglaro na naman ang aking imahinasyon , gusto kong palitan yung mensahe ng " Si Boging to , punta ka sa San Isidro church bukas , kung gusto mo pang makitang buhay ang anak mo! " Ayos di ba?

Kinabukasan, kahit isang oras lang ang tulog ko, pinilit kong bumangon . Malas daw kapag tumanggi sa binyag. Kaya dinala ako ng mga paa ko sa binyag ng pang-21 kong inaanak. Ang San Isidro church ay malapit na sa Pasay, halos dalawang sakay galing sa'min . Para ka lang nagpunta sa kapilya sa'min pag punta ko sa simbahan. Halos taga- sa'min ang mga makikita mo don. Ayaw ko ng magbigay ng komento kung bakit ayaw nilang magpabinyag dun sa malapit na simbahan sa aming lugar. Parang ako lang ang nakakaintindi dun sa sinasabi ng bumbay na pari habang ginaganap ang binyag . Marami yata akong kaibigang bumbay sa trabaho. Muntik na kong bumunghalit ng tawa ng tapikin ako ng isa ko pang pinsan sa likuran, "Kaya pala amoy-keso , puro daga ang binibinyagan" . Binibinyagan kasi yung anak ni Jeff at Boging . Parehong tukso sa kanila "Daga".

" Kakauwi mo lang ? Senglot ka pa no? " tanong ko.

"Ala pa nga kong tulog eh" balik naman ng pinsan ko , sabay akbay sa'kin.

"Naka-condom ka na naman huh?" sabay nguso sa bonnet nya, tawag kase sa kanya Ren Burat.

"Lol , ang init dito ah?" sabi nya.

Parehas kaming napatingin dun sa spotlight na hawak nung isang mama sa tabi ng bumbay na pari. Lahat ng may hawak sa mga sanggol ay nakakunot-noo at medyo nakangiwi dahil sa init na nagmumula sa ilaw.

" Old fashion eh no? Dinala pa rito." komento ng pinsan ko tungkol sa spotlight.

" Tang ina , kanino kaya yan? Ang init eh!" sabi ko naman.

"Sa 'min po yan , bakit? " sabi nung mama na katabi lang pala namin at narinig lahat ng sinabi namin tungkol sa spotlight.

" Sobrang liwanag no? " ang mala-plastik kong tugon habang nagkatitigan kami ng pinsan ko na hindi malaman ang gagawin sa pagpigil sa tawa.

Buti na lang , bigla siyang tinawag nung isang nanay sa harapan para magpa-alalay dun sa isang bata , kung hindi, di ko alam kung saan pa mapupunta yung usapan.

Kahapon.....

Sa harapan ng simbahan ng Estrada , kung saan dapat binyagan yung mga batang dinala pa sa malayong simbahan . Maririnig yung kantang "Life Goes on" ni 2pac , tapos maya-maya "One Last Cry" ni Brian McKnight tas susundan ng "Open Arms" . Hindi po tamang senti or hip-hop yung pari sa simbahan. Libing ng paborito kong tayain sa larong eat bulaga. Natatandaan ko pa, dalawa silang malusog sa grupo , si pareng jay-r at tsaka sya. Dahil mas bespren ko si jay-r , magpapataya ako sa kanya , tapos pag ako na ang taya sya lang ang tatargetin ko para maging taya. Kahit paunahin mo pa syang tumakbo , 100 % aabutan ko sya sa bagal nyang tumakbo. Kaya balagoong to sa'min eh.

Kaso lang bumigay na sya sa laro ng buhay. Pagod na rin siguro sya sa kakatakbo. Napakabata pa nitong kumpare ko. Bata pa rin yung iniwan nyang 2 tsikiting. Madami pang mga kwentong pinagsamahan namin , pero di na angkop para maibrodkast pa sa blog ko. Hanggang dun na lang talaga siguro sya. Pagpasok ng kabaong nya sa nitso , nagpaalam na ko sa kaibigan ko. Bye Ragie !

Title: Open Arms

Artist: Journey

Lying beside you, here in the dark

Feeling your heart beat with mind

Softly you whisper, you're so sincere

How could our live be so blind

We sailed on together

We drifted apart

And here you are by my side

So now I come to you, with open arms

Nothing to hide, believe what I say

So here I am with open arms

Hoping you'll see what your love means to me Open arms

Living without you, living alone

This empty house seems so cold

Wanting to hold you, wanting you near

How much I wanted you home

But now that you've come back

Turned night into day I need you to stay.

(chorus)

Paano Masusumpungan ang Kabaitan ?

Pagkatapos kong makipag-EB sa isang ka-textmate , sumakay na ko ng FX papuntang Cubao. Mainit pa rin ang singaw ng air-con, para kang niluluto sa loob. Tumunog ang cellphone ko , si Barney Boy nag-text , tinatanong kung san daw kami magkikita-kita at wala daw nakakaalam ng papunta sa bahay ng ikakasal . E sinabi ko na kahapon pa , nireplyan ko sya ng ganito , " Antigas din ng t*t* mo eh no ? sabi ng sa 7-11 sa Gateway!". Tinext ko rin ang mga ka-tropang globe users para magtanong kung paano makakapunta , swerteng nag-reply si Piglet ng eksaktong direksyon , kung saan sasakay , bababa. Hanapin daw ang Kabaitan St. na nasa Karangalan Village. Hindi ko sukat akalaing masisira ang ulo ko sa paghahanap ng mahiwagang letra . Letrang K.

Nagsimula ang aming pakikipagsapalaran ng mag-U turn na yung FX , ibinaba kami sa Karangalan Village II. Hanggang dun na lang daw. Binaybay namin ang overpass, para kang naglalakad sa disyerto ng makarating kami sa kabilang kalye. Kasipagan St. , Kalusugan St, Katapatan St. ,....lahat ng maisip mong magagandang katangian na nagsisimula sa letrang K . Sabi ko " Eto na pre malapit na na tayo , kse Kalinisan St. na 'to , eh next to cleanliness is Godliness, may kaugnayan na to sa Kabaitan! " . Ilang kanto pa , mukhang maaabot na namin yung Katapusan , " Hindi kaya sa Katarantaduhan St. nakatira yun?" kaya nagtanong na kami sa tricycle driver. " Anong Karangalan ? Pasig o Cainta? " Sabi ko "huh? dalawa pala yun?". Sumakay kami ng taxi para pumunta dun sa kabila , e si Manong driver mukhang nalito din sa mga K , binaba na kami sa entrance nung kabilang Karangalan Vill. Bago kami makalayo , tinanong na namin kaagad kung may Kabaitan. "Phase 1 o Phase 2?" Muntik ng malaglag yung panga ko, gusto kong sumagot ng "Tooth Phase". Tinawagan ko na si Tin2x, sabi nya dapat daw sa Phase 2 -A . Lakad na naman kami ni Barney Boy sa overpass, kahit naliligo na kami sa pawis. Bago kami magsimulang maghanap , nagtanong na kami sa isang side car boy. " Pes 2 eh? Pes 2 eh? " sabi ko " Opo Phase 2 -A po" . "Kaya nga Pes 2 Eh , dun sa likod ng Caltex ! ".

"Heto na Kapatid ! hehehehehehehe" nasabi ko kay Barney Boy . "Pes 2 eh ? Pes 2 eh? Nandeto na kame! ". Tinahak namin yung maalikabok na daan, nakita ko na yung gate Phase 2-A. Tinanong na namin yung isang Ale , " Huy Kabaitan daw? " . Nagtaka naman ako bakit di nya alam. Hanggang merong isang nakarinig tinuro kami dun daw sa banda run. Pagdating dun sa banda run. May pinagtanungan kami .Tinanong nya pa dun sa tatay nya kung saan ang Kabaitan, sa likod daw ng Caltex . Ulit? Lakad na naman kami ni Barney Boy pabalik, malapit na naman kami sa palabas ng Gate , may nakita akong mama sa tabi ng gate. Mukhang Veterans , malaki ang tyan na nakahubad. Sabi ko " Eto mukhang hindi pa ginagawa ang Karangalan Village nandito na to si Manong" . Saulado ni Manong ang unang limang kalye , pero pinanghinaan ako ng loob ng mapunang hindi nya alam ang Kabaitan. Pumasok si Manong sa loob nang bahay nya , naglabas ng upuan at may inilabas ......TAAADDDAAAANNNN!!!!! Si Manong ay may MAPA ng buong Village ! Kinusot-kusot ko pa yung mata ko para mabasa yung pagkaliliit na letra dun sa mapa. Pagdating namin sa bahay ng mag-asawa, na-straight ko yung laman ng isang buong bote ng pale pilsen sa uhaw at pagod. Pagkatapos ng 2 oras na paghahanap nung araw na yun may isang importanteng aral akong natutuhan na pwede nating gamitin sa ating buhay, Ang Kabaitan ay nasa dulo ng Karangyaan na nasa loob ng Karangalan (Pes 2 eh). Kudos sa bagong kasal.

Mga gabay para sa maayos na pagre-Resign

Bungi-bungi na ang mga upuan dito sa’min .Kapansin-pansin ang kakulangan ng mga tao dahil sa dami ng mga nagre-resign. Siguro di na ko magugulat kung yung “team” tawagin na lang “squad” sa mga susunod pang mga buwan. Mga eksenang , “ pakisagot po yung waiting sa LVS pagkatapos mo dyan sa Internal Escalation na ita-transfer mo pa sa RMA, habang sumasagot ka ng Email at nakikipag-chat !” .
Habang nagmumuni-muni sa FX, naisip kong gumawa ng “Mga Gabay para sa Maayos na Pagre-Resign”. Pwedeng hindi to lapat sa mga ibang nagta-trabaho pero bagay siguro ito sa mga kasama ko. Paumanhin sa mga maling tagalog, kasalukuyan pa akong nagsasanay.

Siguraduhin mong may lilipatan ka na pag nag-resign ka . Ito yung mga tipong naka-pirma ka na ng kontrata at alam mo na mataas yung sweldong matatanggap at napag-alaman mo na maganda talaga yung kumpanyang lilipatan. Kung ala pa, mahiya ka sa mga magulang mo na magpapalamon sa’yo habang ikaw ay maghahanap ng panibagong trabaho na di mo alam kung kailan mo masusumpungan. Pwede ‘to kung meron kang sugar mommy/daddy o kaya gay benefactor na handang sumustento sa’yo habang pinagpapasasaan nila ang mura mong katawan at inuubos ang iyong lakas.

Pag nag-resign wag ka ng babalik, siguraduhing pinal na ang iyung desisyon. Bagamat may mga kumpanyang tumatanggap ng mga nagbabalik-loob, minsan magbabalik ka sa simula kaya sayang lang ang mga pinaghirapan mo, sasalubungin ka ng mga dati mong kasama ng “Maligayang Pagbabalik!” depende to sa’yo kung may katigasan ang iyong mukha. Wala ‘tong pinagkaiba sa nangyari sa’kin nung bata pa ako , lumayas ako ng umaga , sa sobrang gutom ko , bumalik din ako pagkatanghali.

Ilagay ang resignation letter sa tamang lalagyan. Iwasang ilagay ang liham sa puting sobre, para kang nag-aabot ng pakimkim o kaya abuloy. Lalong wag mong ilalagay sa airmail tapos lalapit ka sa bisor na naka-body bag dahil mukha kang messenger nun. Mas mainam kung pipili ng medyo pormal na kulay, gaya ng dilaw. [TIP#1: maraming magandang sobre sa tabi ng printer malapit sa MIS , papatungan mo na lang ng pangalan] Kung walang sobre , itupi lang ‘to ng maayos o gamitin ang natutunan sa Origami para astig.

Mag-iwan ng positibong damdamin sa e-mail. Naging kaugalian na ng mga nagre-resign na magsend ng email sa buong grupo , pati manager kasama. Mas kaaya-ayang basahin ang mga taong nagpapa-alam na may positibong damdamin sa kanilang mga liham, ito yung mga tipo ng taong nagpapasalamat sa kanilang mga natutunan at natulungan ng kumpanya sa aspetong pampinansyal. Dati TCP/IP hindi pa alam ang kahulugan ,nung umalis na sa kumpanya pwede nang Network Admin, dating umiinom lang ng Nescafe 3 in 1, dahil sa trabaho , ngayon Iced Caramel Macchiato (Starbucks ‘to timawa!) na ang nilalagok. Mga dating aliping saguiguilid na marunong tumanaw ng utang na loob.

Kung nais ipahayag ang sama ng loob , sige lang. May mga taong hindi talaga mapigilang magpahayag ng masasamang saloobin , okey lang ito. Pumili ng maayos at propesyunal na salita habang ipinapahayag ang disgusto sa kumpanya , maaring maantig mo ang matigas na puso ng mga namamahala at maiisip nilang meron din silang pagkakamali na maari nilang baguhin. Wag magmumura sa iyong liham. Kung ang kumpanya mo ay yung gumagawa ng I-Fish Cracker na nahuli sa BITAG ng Tulfo Brothers , eto mumurahin mo talaga , susuportahan pa kita! Wag gumamit ng “anonymous name” sa email, ito ay kung lalaki kang may paninindigan at dala mo ang bayag mo. Kung babae ka naman , kung dala mo ang obaryo mo.

Suriin ang liham bago ipadala. Maiiging repasuhin kung may maling salita, pagbaybay, etc.,dahil nakakahiya sa napakaraming taong makakabasa. Okey lang iwanan yung titulo sa email pero wag na siguro masyadong mahaba , gaya ng Senior Product Support Specialist ,okey na to , tanggalin na yung ECE , MCP, DPWH , SSS , GSIS, Best in Aux. Okey lang iwanan yung mga quotes kasi nagiging pangganyak ito sa mga makakabasa , tipo bang “If A is success in life, then A equals x plus y plus z. Work is x; y is play; and z is keeping your mouth shut”. Ang impresyon ng nagbabasa , “okey to ah” Iwasan yung mga gaya ng “ Do not extend any part of your body outside the bus” o kaya “ Keep ticket for inspection” tanggalin na to.

Wag kalimutan ang taong hinahangaan. May mga taong hindi na pinapaabot sa lahat ang pagre-resign at nagpapaalam na lang sa mga taong malalapit sa kanya. Wag kalimutang I- Bcc ang iyong crush . Ilagay ang bagong email address pati na rin ang numero ng iyong cellphone. Malay mo maging mag-textmate kayo, kalaunan baka humantong kayo sa “ Pinakamalinis, Pinakamagalang, Laging Bago”. Sayang yon di ba?

Wag manghihikayat. Hindi mo na kailangang hikayatin pa ang mga tao na mag-resign , hayaan silang mag-desisyon para sa sarili , isa pa , ang pagre-resign ay nakakahawa. May mga dahilan kaya ang mga empleyado ay hindi umaalis sa kumpanya. Maaring kuntento sila sa sahod at masaya pa rin sila sa pamamalakad ng nakatataas. Pwede ring dahil sa kanilang mga, idolo, espesyal na kaibigan, matalik na kaibigan, tanging iniibig, utang na binabayaran , mahahalagang pagsasanay na binibigay, mapang-hamon na trabaho o nagpapalawak ng karanasan.

Pagisipan ng mabuti ang pagbibitiw sa trabaho. Sampung beses mong isipin kung tama ang gagawing hakbang para hindi magsisi sa bandang huli. Mas mabuti kung hihingi ng payo sa kaibigan. Kung ang iyong pag-alis ay para sa ikabubuti mo, gaya ng pagpunta sa abroad, hindi ka rin naman siguro pipigilan.. Isa lang daw ang dapat mong isipin kapag nagtatrabaho ka sabi ng aking propesora nuon sa kolehiyo . If you’re not happy with your job , you resign, ok? Get one half sheet of yellow pad paper”.

Ouch!!!

Hirap talaga pag nadidikit ka sa mga siyentipiko, inabot kami ng 12 ng tanghali ni Barney Boy sa laboratory para matesting lang yung Sipura, paglabas ko feeling ko si Einstein na ko , sya siguro si Galileo, pag-uwi ko sa bahay mga bandang 2:00 pm para na kong bulateng gumagapang sa higaan. Ginising ako ni mother ng mga 7 ng gabi , as usual , kahit alam nyang magagalit ako pag ginigising , alam ko natatakot ang aking ina kase halos lumutin na naman ako sa higaan . Alang kainan o inuman ng tubig , kandila na lang ang kulang , isang makatotohanang pagganap bilang isang tunay na bangkay ang matatamo kong award. Anong panama ng tumitira ng katol sa tagal kong matulog ? Di ko na nga ma-break yung sarili kong record na 18 hours na tulog eh. Pagkasabi kong kakain na lang ako maya-maya, yung mamaya ko naging alas 3 na ng madaling araw. Ilang bote ng alak na naman ang pinalampas ko ng mga araw na yon, bumangon na ako, nararamdaman kong nagsasalita na yung sikmura ko sa gutom. Pagkatapos kong kumain , napansin ko na naman yung nabondat kong tyan, kailangang paliitin pa ito, baka hindi akong tanggaping pulis ni Ping Lacson , anong panama ng mga chinese monk pag nagdyeta na ko , kaya binuhat ko na yung MBsBnB ko (Makasabog Betlog sa Bigat na Bike) ratsada ko sa PICC.
Sa PICC , maririnig mong may sumisigaw na "O yung mga taga-Letran dito!!!" Halatang araw ng pagtatapos , ako naman dinarama ko kung may pawis na sa likuran ko ....., ala pa rin , konti pa , sige pa Jamo , padyak pa ! Mas mabilis para pawisan .......ayaw pa rin , sige pa padyak ! Pagbaling ko sa gilid ng manibela , may nadaanan akong lubid na nasa lapag, sinagasaan ko yon, sa wakas pinagpawisan din ako ! Kaso lang sumemplang na pala ako. Muntik na naman akong maging butiki , humahalik sa lupa. Kaya ako pinagpapawisan , kse may pepperoni na ko sa tuhod (sugat bobo!) ansakit! Ganun pala kapag kumakayod ang laman sa aspalto , full of friction pero alang sound! Buti na lang alang nakakita kse yung mga magmamartsa nasa kabilang kalsada , kung nagkataong may nakasaksi sa nangyari , magkukunwari akong nagi-stretching sa lapag o kaya nagpu-push up. Tagal na rin akong di nagkakaroon ng tocino sa tuhod , madalas din akong magkaroon ng ganito nung nagii-skateboard pa ko. Dapat daw tayong matutong tumayo sa sarili nating mga paa kapag nadarapa, ewan ko , basta pag ligo ko , ang hapdi. Ouch!

Reunion pa rin

Nakaka-strike 2 na ko , alas-10 pa lang ng gabi nandito na ko sa L2 , halos puputok na ang bag sa dami ng dalang gamit, plantsado lahat pati brief . Tapos, cancelled pala ang SAT team bonding. Ngayon naman , nagkaroon kami ng reunion ng IV-1, after 10 years. Although nagkaroon na kami ng gathering last year , I think gusto lang naming namnamin muli yung saya ng high school life. Again , ako na naman ang hindi informed na hindi tuloy ang outing, as usual may dala na naman akong mga gamit.

Sa isang klase , 50 lahat ang estudyante , but we're just around 12 lang ata na nakapunta sa bahay ng aming classmate na si Dhang. I'm glad na halos lahat ay nakatapos ng pag-aaral and meron na ring maayos na hanapbuhay , although hindi lahat ay sineswerte sa paghahanap ng trabaho, pero pasasaan ba't malalagpasan di nila ang lahat ng pagsubok , feeling ko ay very well blessed naman yung batch namin. Okey ding malaman na yung ibang ka-batch ay di nakarating dahil busy sa thesis ( dahil hindi pa naman huli ang lahat , tuloy nyo lang yan) , at yung iba ay di talaga makakapunta dahil nasa ibang bansa . Nakakalungkot lang ding isipin na hati pa rin ang batch namin , grupo-grupo kase eh , kaya yung iba siguro di na rin pumunta. Meron din sigurong di na um-attend kase nahihiya, I believe na mga limang classmate namin ang hindi na nagpursige sa pag-aaral , which is not actually dapat pang maging issue since di naman yun ang goal ng gathering . Overall , masaya ang reunion , kahit siksikan dun sa bahay , lahat ay game uminom , merong tinamaan na ng husto kaya nambasa na ng alak , kaya umuwi kaming literal na amoy alak.

We ended up the reunion sa Starbucks , konting kape pampababa ng tama, konting iyakan kase we have to discuss a problem ng isa naming classmate na I think malalagpasan niya rin. Lastly , nag group hug kami. It's been a while since I had that kind of feeling , masaya na parang nakakaiyak. Haaaaayyy. High School life.

Reunion

Nhess ba't ganyan ka humawak ng bote ? Sanay?

Butch ano yang sinusubo mo kay Dhang ?

Kaya pala ansakit ng hita ko pag-gising ko , kayo pala ang mga salarin.

Rosy cheek na po si Dhang kaya naglulupasay na, habang si Shano ay may hawak na userguide ng wow magic sing for troubleshooting purposes as usual...
Starting from left , Jamo "The Great" , Simon Ogbac (ang Valedictorian) , Celeste Liwanag ( di ko na alam ang place mo ma'am, pero may liwanag pa rin ang buhay), Rhoda Rivera ( kudos sa successful career), Shaun Anthony Dolor ( pa-canton ka boy bisor), Eimann Evarola ( mabagal daw ang sensor sa game ka na ba? kaya di kagad nakasagot?), Hermie Guianan ( walang kupas sa music, go E-heads!) , Jovee Lark Exaltacion ( mas lamang ako ng ilang inches sa'yo pre!) , Rosemarie Tumbagahan ( alang nagbago, nakaka-digest pa rin ng kinain ang mga tawa), Emmylou Villegas ( kung kailan nag-asawa tsaka lalong gumanda, anong secret?) Pablo Pingol III ( ang Salutatorian), Ernesto Loyaga ( malalagpasan mo rin yan Nhess, I believe in you) , and Olivia Salazar (ala bang libreng Ethambutol jan galing DSWD?)

Salubsob

Kung naging malikot kang bata na tulad ko , malamang nakaranas ka na nito. Ito yung mumunting piraso ng kahoy na karaniwang kasing-liit ng kalahati ng karayom na tumutusok sa mga balat natin. Wala ng sasarap pa pag nasalubsob ka sa loob ng kuko. Parang naka-glass frame pa yung maliit na piraso ng kahoy , yung kuko mo ang frame syempre , at tutulo ang laway, pawis, at luha mo habang pinipilit mo syang bunutin ng tsane. Mas masarap naman yung naging karanasan ko , nasalubsob ako ng toothbrush sa gilagid , look sa illustration at the right side , yung nagdudugtong sa upper lip at gums. Dun ako inabot nung isang araw then kagabi, "not once but twice !!!!!" sabi nga ni Mrs . Susan Roces. Nawala talaga yung antok ko, habang tinatakpan ko yung bibig ko at tumutulo pa yung bula ng toothpaste ko sa bibig sa sakit. Ang finale , mas masarap pag mumog mo , di mo malaman ngayon kung sinong santo ang tatawagin mo sa hapdi. Pag gising ko kaninang umaga , feeling ko miyembro na ko ng Simpson's , tingin kagad ako sa salamin baka magang-maga yung nguso ko , buti na lang , puge pa ren ( ehem).

Binuksan ko kagad yung TV , sabay pasok naman ng isang tiyanak (hindi sya kasama sa listahan sa ibaba) , "Tito dun sa may Hamtaro" , "tito dyan na lang" . E ako pa naman pag naglilipat ng tv , starting sa channel 8 papuntang channel 56 . Sabi ko, "tumahimik ka , tv ko 'to!" . "Tito pengeng piso?" dukot kagad ako ng piso sabay senyas sa tyanak ng labas!. Heto na , sakto sa Oprah ang guest ay isa sa aking mga peborit, si Barry Manilow , alang pagbabago yung boses nya. Swabe pa rin. Kinanta nya yung isa sa mga paborito ko , "Mandy" ,they said na para sa aso daw 'tong kantang to, sinabi na rin to sa 96.3 wrock before pero I still tried searching kung totoo nga, and I got this link: http://experts.about.com/q/Manilow-Barry-511/Barry-Manilow-Mandy-song-1.htm So kung heto ang theme song mo ng syota mo , malamang favorite mo ......dog style , ehehehehehe.

Mandy

Artist:Barry Manilow

I remember all my life

raining down as cold as ice.

Shadows of a man, a face through a window

cryin' in the night, the night goes into

Morning just another day;

happy people pass my way.

Looking in their eyes, I see a memory

I never realized how happy you made me.

Oh Mandy well, you came and you gave without taking,

but I sent you away.

Oh, Mandy well, you kissed me and stopped me from shaking,

and I need you today.Oh, Mandy!

I'm standing on the edge of time;

I walked away when love was mine.

Caught up in a world of uphill climbing,

the tears are on my mind and nothin' is rhyming.

Oh Mandy well, you came and you gave without taking,

but I sent you away.

Oh, Mandy well, you kissed me and stopped me from shaking,

and I need you today. Oh, Mandy!

Yesterday's a dream, I face the morning

cryin' on the breeze, the pain is callin'

Oh Mandy well, you came and you gave without taking,

but I sent you away.

Oh, Mandy well, you kissed me and stopped me from shaking,

and I need you today.

Oh ,Mandy, you came and you gave without taking,

but I sent you away.

Oh, Mandy,well you kissed me and stopped me from shaking,

and I need you! and I need you today

Oh,Mandy

Happy Birthday

Tagal ko ng di nadampian 'tong site na to. Kahit na anong busy ko today , sabi ko sa sarili ko , kailangan maisulat ko 'tong okasyon na to. Last march 10, sinalubong namin ang birthday ni erpat, which is march 11. Ang venue , sa mala-gubat na bakanteng lote ni Mang Mino, kung saan , sa sobrang dilim, ay pwede kang manghila ng kahit na sinong magandang babae na daraan. Wag mo lang pasisigawin yung bebot , kase katabi lang ng bahay ng barangay chairmanyakis yung spot namin , ehehehehe. Siyempre , present ang lahat ng mga magigiting kong kumpare Jose Derick Alvarado, Michael Asuncion , Roberto Sadie III ,Dinmark Villar and Rico Orellano with special guest siyempre , Atty. Alberto Mangahas. Unfortunately , di pwedeng mapatakan ng alak ang lalamunan ni attorney , once masayaran , timbuwang 'to, kaya tamang papak na lang sya ng pulutan. How I wish nandun ang aking cousin na kasalukuyang nasa indonesia (hindi sa Bali huh?) na si Congressman Patrick Isidro , to join us with the party( Saaaaaaannnnn???). Bandang alas-11 ng gabi ng magsimulang magka sabay-sabay na ang aming mga salitaan, siyempre , lumabas na yung may-ari ng kabilang bahay para sigawan kami sa aming ingay, ng may sumabat galing sa grupo namin , "Ala namang pasok bukas ah? di naman masyadong maingay?" . "Naku hindot" sabi ko sa sarili ko, "may part 2 na naman ang barangayan" . Buti na lang may kasama kaming nakatatanda , si Kuya Dereck, nag-sorry na lang kaagad at inawat na kami. Nauwi na lang sa bulungan yung inuman , at di na ko nagpabili pa ng alak , baka may magka-idea pa na batuhin yung bahay ( which is my idea , ehehehehe) or sunugin na lang (which is not my idea of course).

Today is Aling Lita's birthday naman, tiyak na complete attendance ang mga tiyanak sa bahay . Balak ko sanang salubungin din kagabi kaso lang di ako pinagising ni mother, naka-amoy atang magiinuman kami. Sarap sanang mag-stay sa bahay , tas inuman sa labas kaso lang may training ako today. Balak ko sanang bumili ng regalo para kay mother , kaso lang may na-receive akong letter , nangungutang, pang -graduation, dahil isang beses ka lang naman gaga-graduate ng college , pero marami pang birthday , pinautang ko na lang . Anyway , i'm sure na happy pa rin si mother today . Bago ko umalis binati ko ulit si mother . Happy Birthday Nay!

Tiyanak

Tumatanda na ata ko, twing linggo napapansin ko na andaming bata sa bahay. Minsan gusto kong pagsisipain palabas ng bahay dahil ang iingay ng mga putang ina , kaso di pwede , dahil sila ay punlay ng aking mga kapatid, ehehehe. Wish ko lang yumaman ako , para di sila matulad sa mga kapatid ko na tamad mag-aral, ako na magpapa-aral sa kanila kung deserving sila. Pagdating ko sa bahay, para kong si Santa Claus , "tito , pengeng dos" , "tito bili tayong coke" . Pag may isusubo akong pagkain , "tito penge?". Di pa kasama dun yung mga ibang anak ng kapatid ko sa ibang asawa, at mga inaanak na minsan naglalaro din sa harap ng bahay namin. Sana may magsabi naman sa'kin " tito ba't di ka pa mamatay?", siguro maluha-luha pa kong mayayakap yung pamangkin kong yon, and I'll say "thank you my darling pamangkin , you're so kind!" ehehehehe. Want to know them better ? Gumawa ko ng listahan ng mga paborito kong tiyanak:

Tupey- anak to ng panganay naming masipag, apat silang magkakapatid pero nakatira siya sa amin, grade 6 na siya and pinapag-aral siya ni mother na sa kin din nanggagaling ang salapi. Lagi tong kinukutusan ng kapatid ko pag nalalasing kaya minsan naaawa ko. Madalas ko tong utusan and bago ko umalis , humihingi to sa'kin ng limang piso. I remember na , nagpaturo to sa'kin one time sa math , e strikto ko pag nagtuturo , katakot-takot na kutos ang inabot sa'kin nito kada mali. Parang cobra pa naman ang kamay ko , lalo na pag nanggigigil. Ako naman si ungas ganito pa magtanong , " Bakit ka ba umiiyak????" habang nangangatog yung bata sa pagsagot dun sa math. O di ba traumatize? Ehehehehehe. After that incident , di na nagpaturo sa kin , then nagulat na lang kami , nag best in math si kupal. May secret girlfriend din tong maliit na unggoy na to , pogi kase eh. Kaso lang madalas puro laro , hindi naliligo , parang pusa kse eh , kaya pag natyetyempuhan ko , sya naman pinaliliguan ko ng suntok at kutos. Siya rin ang suspect kong kumukupit ng pera ko sa pitaka , kse dalawa lang sila ng nanay ko na nakakaalam kung san nakalagay ang pera ko. Wag ko lang matyetyempuhan , durog daliri nito sa'kin.

Rex- eto ang mala-genius na anak ng isa ko pang kapatid, mahilig syang mag-english kahit nakakatawa yung grammar and accent , pero kino-correct ko din. Masunurin and mabait na bata , kaya sa kanya ko na lang binigay yung cellphone kong luma. Bata pa lang siya naiiintindihan nya na yung sitwasyon nya , hiwalay yung parents nya kse "puge at matso" ang tatay nya eh. Ginagawa ko tong punching bag pag kinukulit ako, mahilig din syang mag-chess, pero madalas ko syang sabihan na, "marami ka pang kakaining bigas boy, gusto mo magsama pa kayo nung nagtuturo sa'yo" and he'll say to me "ang yabang mo!". Maganda ang future nitong batang 'to , I can see it. Fortune teller pa naman ako.

Rea- I usually call her Neggy. Dahil isa syang negrita. Madalas ko ring asarin tong batang to kse , ginalis to nung nagpunta sa davao. Pag humihingi sa'kin ng pera to , sinasabi ko " O meron ka ng mga barya ah ? Ipunin mo yung mga bente singko sa binti mo , ehehehehe" . Eto tumitira nung mga pagkain at coke ko sa ref eh. Tingin nya din sa'kin mayaman ako , kse yung mga appliances sa bahay ako bumili, and binigay ko pa yung vcd and radio sa kanila, samantalang magkadikit lang yung bahay namin sa tabing-ilog.

Bryan- eto ang bago kong pet , mahilig kse ako sa mga batang wala pang muwang at kulit. He's just 1 1/2 year old lang ata. Lahat ng lalake, tawag nya papa, pag babae , mama. Madalas ko tong takutin, pero madalas ko ding ibili ng mga nakakatuwang laruan sa quiapo. Tinuturuan ko sya ng mga bagong tricks , like hipo-balbas, appear and currently pinapa-master ko sa kanya yung "fuck-you" tulad nung nasa illustration natin ngayon , ehehehehe. Lapitin ng disgrasya tong batang to , nung nakaraan naiipit yung paa sa bike , nung isang araw naman nadulas at nabaldog. Kaninang umaga , guess what? Nalublob yung mukha sa isang pinggang lugaw ......shall I call him little Pupung's ?

Training

They call it training ........, sa loob ng 3 days nag-training kami ng sipura devices , kalahati siguro ng training session namin ala kong ginawa kung di tumawa ng tumawa. What would you expect from me? Mas marami ata kong idea sa kalokohan kesa sa mga bagay na dapat pagseryosohan. Yung training namin , parang calculus , dapat kunin mo sa loob ng 3 semester , tapos sinaksak sa isip mo sa loob ng isang sem lang. Ala kong comment sa trainor , he's knowledgeable and he definitely know what he's teaching, but he can't do anything , he must push those information to us in a span of 3 days. Another thing , pinag-call pa kami ng mga butihing bisor , siguro they were thinking na petiks ang mga nagte-training, pinag-OT din kami ng another 2 hours para naman isaksak yung two new devices. They are also planning sipura agent to take calls next month. This is very unbelievable , I'm not quiet sure if they're still thinking. Di ko alam kung yung mga tao sa upper management nakatikim man lang kahit isang patak ng united american tiki-tiki or mga pinalaki sa am (sabaw ng sinaing, ungas!). When you receive a sipura email , it will take you hours to look for an answer . When you receive a sipura call the client will be expecting you to answer their question , immediately of course. With that kind of training, all I can say to myself is good luck!

Happy Valentines !!!

Sinumpong na naman ako ng katamaran , pagkagising ko ng 4 pm , sabi ko kagad, di ako papasok kakatamad, tinurn -on ko yung cell ko tas tawag sa office , sakto pa naman yung boses ko pag bagong gising para talagang maysakit , sabi ko " Sir di po ko makakapasok , nilalagnat po ako " dahil sa makatotohanang pagganap , sabi ni sir "sige , text mo na lang PP mo". Pagbangon ko , salang kagad ako ng opm , then ligo , ewan ko ba kahit antok pa rin ako , pinanood ko pa rin yung naruto , tang ina , adik na ata ko sa cartoons na to . Kahit paulit-ulit , sige pa rin, channel 2 and 44 pa. Wish ko lang matuto ko ng kagebunshin technique.
Sex pm , nagpunta ako ng quiapo, hindi kasi ako nakapunta nung rest day ko eh, mahirap ng makalimutan Siya , mamaya ako naman ang kalimutan Niya. Sakto pagdating ko, konti na lang yung mga tao sa simbahan , katatapos lang ng misa and kasalukuyang binebendisyunan yung mga nagsimba kaya lahat sila pumupunta sa unahan, takbo naman ako sa unahan , hindi para mawisikan ng holy water baka masunog pa ko, kundi para makita yung hitsura ng kumakanta ng Nazareno hymn. Sa totoo lang , tagal ko ng pumupunta don , pero everytime na maririnig ko syang kumakanta , tumitindig at kinikilabutan ako. Curious lang talaga , kaso lang pagdating ko sa unahan , sakto nagtaasan naman ng kamay yung mga tao para mawisikan ng mineral este holy H2O. Sabi ko "syet naman oh, ay nakatingin pala si mama mary , sorry po". Hanggang matapos na yung kanta , nawala na sa paningin ko yung manganganta, di bale next time na lang, matyetyempuhan ko din sya. Dahil sa lamig ng boses nya , naaalala ko yung mga kanta ni Basil Valdez . And speaking of Basil, dahil valentines , here's one of my fave song, by Ric Segreto .

I have loved you only in my mind

But I know that there will come a time

To feel this feeling I have inside

"You're a hopeless romantic" is what they say

Fallin' in and out of love just like a play

Memorizin' each line I still don't know what to say

What to say.

CHORUS:Don't know what to do whenever you are near

Don't know what to say my heart is floating in tears

When you pass by, I could fly

Every minute, every second of the day

I dream of you in the most special way

You're beside me all the time

All the time.

I have loved you and I always will

Call it crazy but I know someday you'll feel

This feeling I have for you inside

I'm a hopeless romantic, I know I am

Memorize all the lines and here I am

Struggling for words, I still don't know what to say

What to say.

(REPEAT CHORUS)

All the time

All the time

All the time...

Exercise

Sarap talaga pag sunday. Maaga kang makakauwi kasi alang traffic , di masyadong stress. Dumating ako sa bahay ng 6:00 am , kumain kaagad ako ng breakfast , then basa ng paborito kong tabloid , nagdasal sa kubeta ng ilang minuto , then nilabas ko yung bike kong makasabog betlog sa bigat. Ratsada kaagad ako papuntang buendia going to PICC , napansin ko andami palang health conscious and religious na pinoy, sa folk arts may mga sumasamba , I think JIL ata yon, then sa bandang kanan merong mga nagka-calisthenics, then sa bandang front ng picc makikita mong may isang mama sa maliit na stage na kamukha at parehas ng built ni Edu Manzano, habang sa ibaba ng stage may mga gumagaya sa kanya. Taebo ata ang tawag dun. Ang cute ng tugtog nila , pang-bumbay. Mapapansin mo sa mga followers nya may mga successful , I mean effective ang exercise , maganda na ang katawan , yummy, ehehe. Kaya naman andaming mga lalaking nagba-bike na nakahinto at nanonood muna , di ko sure kung ang pinanonood nila ay si edu o yung mga umaalog sa harapan, pero nakita ko si manong nakanganga tapos mapapalunok. Sabi ko , "uhaw na to si manong , sobrang pagba-bike, tsk,tsk, tsk." May mga ilan ding hindi pa tinatablan , I mean beginners palang ata sila , kse apat pa rin yung boobs nila eh. Pero mas nakakatuwang pagmasdan yung mga "falling leaves" , obvious kse slow motion sila , meron pa ngang isa na akala mo bumangon from coma, hinanap ko pa nga kung may nakatusok na dextrose sa kanya eh. Kidding aside , naalala ko yung lola ko, nakakatuwa kse at their age , they still look healthy. Sa bandang likuran nila , merong mga grupo ng nagbabalik-loob, katawang pulis, gumagalaw para di mai-stroke. Okey yon, para di sila magsisi sa bandang huli. After an hour of biking, umuwi na ko , tinahak ko yung vito cruz, and again, alang hassle sa traffic.

Pagdating sa bahay , feeling ko andami ko pang energy , parang imposible akong makatulog . Pero pinaghandaan ko na yong ganung sitwasyon , sinindihan ko yung scent burner , nilagyan ko ng lavander oil , solb pre. Then sinalang ko yung OPM mp3, oldies love song as usual, then paghiga ko nilabas ko na yung secret weapon ko , vicks vaporub , ehehehe. Ilang singhot lang at bahin , 5...4...3...2...1 zzzzzzzzzzzzzz. Sarap tulog, solb.

Guilty?

Ang haba ng rest day ko, 3 days , instead of the usual 2 days. I would like to thank our company's human resource department for giving me a one day suspension due to call abandonment or failure to answer the call. The said incident should be a class-C offense, thank's for me , being a frustrated lawyer, I manage to come out of a written explanation which decreased the level of offense to class-B . Kumbaga sa totoong buhay , nakapatay ako ng tao , imbes na reclusion perpetua naging isang linggong community service ang pinataw sa'kin. Akala ko nga mapapababa ko pa ng class-A para verbal reprimand na lang , ehehe. "Dura Lex Sed Lex" ikanga ng mga tongressman nuong impeachment case, "the law may be harsh, but that's the law". Although I come out with a good explanation , I still have to pay for that single unanswered call , that's an "unsatisfied work" according to them , and I must accept that punishment, and I thanked them because I spend that whole day going to quiapo church, watching dvd's , biking , and sleeping. Sa uulitin , ehehehe.

Buhok

Burnek, atsaka, tutsang , karugbol (karugtong ng bul....) ..... lahat ng klase ng balahibo meron ako nun. Tsaka ko lang napansin kanina sa salamin , punong-punong pala ako ng buhok sa katawan. Dating orangutan , ngayon isa nang ganap na wild baboon. Gusto ko sanang itanong kanina kay mother , "tao ba ako inay? " ehehe.
Okey yung mga nabili kong CD sa quiapo 4 in 1, apat na series ng Harry Potter, kaya kada araw isang palabas ang pinapanood ko bago matulog. Maganda ang kopya at sakto sa sinasabi ng palabas yung translation sa ibaba nung unang 3 series na pinanood ko. Kaninang umaga , pinanood ko yung pang-apat. Medyo madilim kung ikukumpara dun sa mga nauna, kadalasan , binabasa ko pa rin yung caption sa ibaba para maintindihan ko yung flow ng kwento tsaka yung spelling ng mga pangalan ng cast, pero itong pang-apat wala sa hulog, eto yung mga natatandaan kong linya ng translation:

(Dialogue nung cast) : P.S the bird bites.
(Transalation sa ibaba) : Bird bite addition.

(Dialogue nung cast) : You stink Harry Potter !
(Translation sa ibaba) : You aroma is not good Harry!

Tang ina , muntik na kong mahulog dun sa hinihigaan ko dahil sa kakatawa sa mga translation dun sa ibaba , mas malupit pa kay barok yung nag-translate nun, isipin mo , "bird bite addition" ginawang arithmetic , then , yung isa naman ginawang kape , kse aroma daw. Ang malupit pa non, pagkatapos nung palabas, may nagtayuan sa screen at may umiinat pa, ehehehehe. Pakshet yon , kuha sa sine. Pero okey lang nag-enjoy naman ako e, isa lang naman ang sumabit , sulit na yon sa halagang 35 pesos. Ano bili ka?

Inspired?

One of these days I'll compose a song as beautiful and simple as this one, for me this is a creation of a truly inspired artist. I know all those lyrics are just playing in my head but I guess it's not time yet, I'm waiting for my heart to add the melody , when that time comes , it may not hit the music chart but I'm sure a song will be born out of inspiration....


Ang Aking Awitin
by Bong Gabriel

Bakit di ko maamin sa iyo ang tunay na awitin ng loob ko.
Di ko nais mabuhay pa kung wala sa piling mo.
Ngunit di ko pa rin maamin sa iyo.

Di malaman ang sasabihin pag kaharap ka.
Ngunit nililingon naman pag dumaraan na.
O, ang laking pagkakamali kung di niya malalaman .
Kaya sa awitin kong ito ipadarama.

Chorus:Lala lala lala lala lala lala lala lala lala, ahh sa awitin kong ito ipadarama

At kung ako'y lumipas at limot na,
Ang awitin kong ito'y alaala pa.
Awitin ng damdamin ko sa iyo maiiwan
Sa pagbulong ng hangin ng nakaraan.

Repeat Chorus:

Network

Aga ko na namang nagising kanina , nagising ako dun sa isa kong kamag-anak , nanghihiram na naman ng pera , buti na lang di pa ko lumalabas ng lungga ko , narinig ko tinabla ni Mother. Kung sana ba pinupulot lang yung pera kaso lang nakakalimutang magbayad eh, kung natyempuhan akong gising nun, tyak di na naman ako nakatanggi. Nung umalis na yung tita ko, may dumating na naman, ka-sparring ni Mother sa tong-its, ipipikit ko na sana yung mata ko kaso lang umupo malapit sa higaan ko , kahit takpan ko ng unan yung tenga ko , maririnig mo usapan nila , ang layo na ng narating , 3 patay na tao pa binuhay nila sa kwentuhan nila , sama mo na erpat ko. Ganyan ang network nila , kaya ang tawag ko sa nanay ko channel 2 , yung kumare nya gma 7 , ala si abc 5 nung oras na yon. Palasak na sa lugar namin yun. Sa jeep naman papuntang eastwood kanina , may next batch akong nakasabay , mga mini-network ba. Sa sobrang daldal nung mga batang yun , kahit iba na ang pilit kong iniisip , malalaman mong grade-six na sila, yung dalawa sa kanila parehas nang crush , yung isa naman inamin nya may crush siya dun sa kuya nung isa dati , pero hindi na ngayon kse daw pumangit na, tapos yung isa naman nakwento pa na kinalbo yung babaeng syota ng kuya nya. Si Bay naman na katabi ko , halos tumulo na laway , paano nakanganga , natulala sa mga pinagusapan nila. O di ba , kahit umaatungal na yung makina ng jeep , nangingibabaw pa rin yung palitan ng diskusyon ng mga mumunti nating network, pagliko ng jeep sa libis, pumara yung 3 anak ni cristy per minute , sabay bati ng "Hi ma'am! " sabay sakay naman nung teacher nila , sabi ko na lang, "Heto ang pasimuno, ehehehehe".
Kakalungkot pagbukas ko ng email , tinext na to ni JP sa'kin kahapon , kaso lang nakaka-touch yung sulat ni Toffee sa mga friend nya. Di kami close friend ni toffee boy , pero we usually greet each other like this "Ei yo asshole!", then he'll answer me with a cowboy accent ng something like ," Ei yo madafucka! " or "Wazzupp men?" . Naging magkakilala kami kse sa kanya ko nag-call listening nung una kong sabak sa L2. Huli naming kita napansin kong iba yung ID nya then he informed me na lilipat na siya ng accenture , nasabi ko na lang sa kanya , good luck pre. Pero ngayon , bye Toffee sana masaya ka sa paroroonan mo. Ngayon maiisip mo ang bilis ng takbo ng buhay , people come and go , parang wala lang pag sinabi mong "ganyan talaga ang buhay". Di natin naiisip , trabaho tayo ng trabaho , bukas ala na tayo.......

We Are The Champions

Wooooohooooo!!! Weeeeeehheeee!!! Waaaaaaa!!! 2:00 pm , bigla kong napabalikwas sa higaan ko, sabi ko " Tang ina, ano yon? " Di ko alam kung may party sa kapitbahay , pati sa kabilang ilog naririnig ko naghihiyawan yung mga tao , may pumapalakpak , may kumakalabog na upuan tapos may parang pumapalo pa sa dingding. " Pakshet ! may tinayo kayang stage sa ibabaw ng bahay namin?" . Lumabas ako ng lungga ko, sabi ng nanay ko " anak, nanalo si Pacquiao" sabi ko sa sarili ko, oo nga nanalo nga si Pacquiao , tang-ina , sira naman yung tulog ko , tiyak knock-out na naman ako nito magdamag sa trabaho. Sa tv nire-replay pa kung pano tinalo si Morales. Sabi ko , ayos to ah ! Halos matanggal yung ulo ni Morales sa lakas ng suntok ni Pacquiao, nawala tuloy yung antok ko, expected ko mahihirapan si Pacquiao kay Morales kase nung last nyang laban talagang nahirapan sya. Paborito ko rin kase ang boxing, ilan sa mga idol ko sina Casius Clay ( Muhammad Ali bobo!), Sugar Ray Leonard, Marvin Hagler and Mike "kagat tenga" Tyson. Malayo na rin narating ni manny, napapanood ko pa sya dati sa blow by blow, naisip ko milyonaryo na sigurado 'to . Balik tayo sa tv , halos buong bansa nagdiriwang sa panalo, yung mga kababayan natin pansamantalang nakalimutan yung problema sa buhay, tapos pinakita naman yung mga congressman na nanood ng live telecast sa mga sinehan, nung iinterbyuhin na yung isang administration congressman , syempre dali-dali ko nang pinatay yung tv , tangina baka marinig ko pa sasabihin ng hindot na tongressman na yon eh sa batas nga mga walang alam yon eh kukunin mo pa opinyon sa boxing ? Kasing-ingay pa rin ng palengke yung paligid pagkapatay ko ng telebisyon , isinalang ko yung CD , tinodo ko yung volume tutal bagay naman yung tugtog sa okasyon , heto.......

We Are The Champions

I've paid my dues -

Time after time -

I've done my sentence

But committed no crime -

And bad mistakes

I've made a few

I've had my share of sand kicked in my face -

But I've come through

We are the champions - my friends

And we'll keep on fighting - till the end -

We are the champions -

We are the champions

No time for losers 'Cause we are the champions -

of the world -

I've taken my bows

And my curtain calls -

You brought me fame and fortune and everything that goes with it -

I thank you all -

But it's been no bed of roses

No pleasure cruise -

I consider it a challenge before the whole human race -

And I ain't gonna lose -

We are the champions - my friends

And we'll keep on fighting -

till the end -

We are the champions -

We are the champions

No time for losers '

Cause we are the champions -

of the world -

Brief

K ba yung illustration natin for today? May residue pa ng nicotine di po ba? Ehehehehe........ Ala kong madukot na brief kanina sa cabinet, nung maghalungkat ako ng maige , at last may nakuha din ako , kaso lang maaalala mo yung tanong kung anong pinagkaiba ng Lumang Tipan sa Bagong Tipan dun sa nahugot ko, dahil ala na kong choice , sinuot ko pa rin kahit di ako miyembro ng low-waist gang. Sa pagbubungkal ko, nakakuha pa ako ng isa pang papel . Payslip ko nung nagtatrabaho pa ko sa isang agency sa HSBC. Tiningnan ko yung net pay Php 2, 326.00 , napangiti na lang ako, kse di ako makapaniwala na ganito ang sahod ko dati, naalala ko pa na napadpad ako dun sa opisinang yun dahil sa tagal kong nawalan ng trabaho , nag-resign kse ako dun sa first job ko kahit ala pa kong pamalit , sabi ko kasi madali lang akong makakakuha ng bago, hindi pala. So , kahit contractual lang at minimum wage, tinanggap ko na. Ang malupit pa graveyard shift, pero sa enterprise naman ang office , hi-tech ang mga pc at surveillance sytem , de -swipe card pa ang pc. Buong magdamag kang magtatrabaho na parang machine , mage-encode ka ng mga credit card info sa system hanggang sa manigas ang mga daliri mo sa kamay at paa. Although di ganun kaganda yung trabaho , andami kong magagandang experience dito sa third job ko, lalo na ng ilipat ako ng umaga. Dun ko nakilala ang crush ko (yiihiiii!!!) na niligawan ko pa at regular na pinadadalhan ng mga self-made sweet quotes and poems and later on nalaman ko na lang na may punlay na pala sa sinapupunan di man lang sinabi sa 'kin na " Jamo gusto mo ba ng package deal?", natuto kong pumorma ng professional talaga para naman di ako magmukhang messenger kapag katabi ko na yung mga tunay na executives, natuto rin ako ditong sumayaw ng dirty dancing (nag-champion pa kami sa contest nung christmas party) . Kapag nakakakita ako ng hsbc logo , nagisilbing reminder to sa'kin na bago umalis ng trabaho maghanap muna ng siguradong lilipatan , and most of all, wag magsusuot ng maluwag na brief , mahirap maglakad.

Birthday Song

Magkunyaring seryoso naman tayo , here's my fave song , by Don Mclean. Ala yatang inuman na di ko ni-request tong kantang to. Lalo na pag senglot na ko , mga linya ko pa " Yan ang kanta pag namatay ako ha?" Siyempre yung mga kainuman ko , mapapatango na lang , siguro nasa isip ng mga ungas, "Tang ina mo, matagal ka pang mamamatay Jamo, isa kang masamang damo ehehehe" o kaya "tanginang 'to lasing na to nagda-drama na eh". Pang-friday classics to , hanggang ngayon di ko pa rin alam kung bakit ganito ang pamagat nya, basta pag naririnig ko sya , sumasaya ako ..........

Birthday Song

If I could say the things I feel, it wouldn't be the same.

Some things are not spoken of, some things have no name

And though the words come hard to me, I'll say them just for you

For this is something rare for me this feeling is so new

You see I love the way you love me

Love the way you smile at me,

I love the way we live this life we're in

Long ago I heard the song that lovers sing to me.

And through the days with each new phrase

I hummed that melody

And all along I loved the song but I never learned it through

But since the day you came along, I've saved it just for you

You see I love the way you love me

Love the way you smile at me,

I love the way we live this life we're in

I don't believe in magic but I do believe in you

And when you say you believe in me

There's so much magic I can do

Now you see me now you don't watch me dive below

Deep down in your love lake where the sweet fish come and go

And I might sink and I might drown but death don't mean a thing'

Cause life continues right or wrong

when I play this birthday song

I learned from you, and you can't even sing

Jumper

Basketball? Bobo! di ako naglalaro non. Sabi nila "may liwanag ang buhay" . Sa amin pag may dumalaw na taga-meralco , nagdidilim ang buhay ng karamihan, akala mo mga pusher o addict , lahat gising , kanya-kanyang tanggalan ng , ehehehehe, "jumper". Matagal na kaming pensyonado ng mga Lopez , first time naming nahuli , na short-cut kami ng mga ahente nila , dumaan ata sa warp zone ang mga putang ina at di rin gumana ang aming electronic early warning device. Nagpakabit ng kuntador yung kuya ko, kaso ayaw pa rin kaming pakabitin ng may-ari sa kanila , sa hindi ko malamang kadahilanan. Nag-try kaming kumabit sa isa pa naming kapit-bahay ng legal , kaso lang may nakakabit na rin sa kanila. Pakshet talaga! Pero "I'm feeling lucky today" pa rin, winter sa lupain ng intsik , kaya yung lamig sa kanila , damay na rin tayo , hindi mahirap matulog ng alang electric fan. Kaso lang, pano na pag natunaw na ang yelo? Hindi yata papayag si Aling Lita na matulog ang kanyang bunso sa jacuzzi , kaya nag-inquire siya ng service sa Joel Power Corp., same electric provider sa palengke, 500 pesos lang , lifetime warranty service pa ! Gusto ko na nga ring magpalit ng cable tv provider . Ano papakabit ka?

Idol

Andaming eksena sa fx na pwede kong ikwento sa blog na to, pero lilimitahan ko lang para naman di magmukhang wentong fx yung site. Like yung napaka-asim na manong na nakatabi ko sa unahan , obvious namang maasim kse pati yung driver naka-kunot na yung noo , nakikita ko sa back mirror yung ibang pasahero , halos ang aaskad na ng mukha kse naamoy din nila, e pano pa kayo ako? eh katabi ko lang si manong. Tapos yung aircon , in-adjust nya pa , pinabanda pa talaga yung amoy , ayun solb na ko pre. Gusto ko ng buksan yung pinto tapos tadyakan siya palabas , tapos ibabato ko sa kanya yung binayad niya plus 10 pesos , para sabihing " Tang ina ka heto binayad mo , tas bumili ka ng tawas , yung buo, ikaskas mo sa kili-kili mo, skunk!!!!" Okey siguro kung sakto sa harapan ng Quiapo ko siya sipain kse daming nagtitinda dun ng tawas na buo , may pamparegla pa. Kaso lang baka ma- "one inch punch" ako kay manong pag ginawa ko yun , bato-bato ang putang ina , kamukha pa sya ng idol ko, si Bruce Lee , pati built ng katawan. Naiisip ko di kaya ng katawang lupa.... napa- halelujah na lang ako ng bumaba na si Bruce Lee sa blumentritt, sabi ng driver " Tang inang yun ang baho! "

Buena mano

Putang-ina. First post ko to, sa word na yan gusto kong simulan ang blogs na to , sarap eh, pag tinype mo sa google yang word na yan sigurado kasama na tong site na to. Yan na yata di ko mababago sa sarili ko , ang magmura. Sakay ako ng fx kanina , muntik na kong maiyak, narinig ko na naman yung pinaka-unforgettable song sa buhay ko, pano ko pa makakalimutan yun eh nung araw na sinugod namin yung tatay ko sa PGH 10:00 AM, ilang minuto nang mamatay siya , eto ang tugtog sa taxi. Ako naman nakatingin dun sa malayo , natulala, parang MTV nga yung dating. Tapos swak talaga , kse ang mga nasa ospital , masa talaga..............

Eraserheads - Para Sa Masa

ito ay para sa mga masa
sa lahat ng nawalan ng pag-asa
sa lahat ng ng aming nakasama
sa lahat ng hirap at pagdurusa
naaalala nyo pa ba
binigyan namin kayo ng ligaya
ilang taon na ring lumipas
mga kulay ng mundo ay kumupas
marami na rin ang mga pagbabago
di maiiwasan pagkat tayo ay tao lamang
mapapatawad mo ba ako
kung hindi ko sinunod ang gusto mo
la la la la la la la la. . . . . .
pinilit kong iahon ka
ngunit ayaw mo namang sumama
ito ay para sa mga masa
sa lahat ng binaon ng sistema
sa lahat ng aming nakabarkada
sa lahat ng mahilig sa labsong at drama
sa lahat ng di marunong bumasa
sa lahat ng may problema sa skwela
sa lahat ng fans ni sharon cuneta
sa lahat ng may problema sa pera
sa lahat ng masa
huwag mong hayaang ganito
bigyan ang sarili ng respeto